Verbum

vibrant

adj.

1) які́ вібру́е; які́ дае́ рэзана́нс

2) Figur. жва́вы, прамяні́сты

a vibrant personality — прамяні́сты хара́ктар

vibrate

v.i.

1) вібрава́ць

A piano string vibrates and makes a sound when a key is struck — Калі́ наці́снуць на кля́вішу піяні́на, струна́ вібру́е і выдае́ гук

2) гайда́цца, ківа́цца

3) дрыжэ́ць, трымце́ць

4) гучэ́ць

The clanging vibrated in his ears — Бра́згат гучэ́ў у яго́ ў вуша́х

5) Figur. вага́цца, хіста́цца

v.t.

1) выкліка́ць хіста́ньне, дрыжэ́ньне, вібра́цыю

2) адме́рваць час хіста́ньнем

A pendulum vibrates seconds — Ма́ятнік адме́рвае сэку́нды

vibration

n.

1) вібра́цыя f.

2) дрыжэ́ньне n.; трымце́ньне n.

vibratory

adj.

1) які́ вібру́е або́ выкліка́е вібра́цыю

2) здо́льны вібрава́ць

3) вібрацы́йны

vibratory motion — вібрацы́йны рух