Verbum

vex

v.t.

1) назаля́ць; злава́ць, раздражня́ць

2) выкліка́ць, узбуджа́ць, правакава́ць (сва́рку)

3) непако́іць, турбава́ць

vexation

n.

1) назаля́ньне, злава́ньне n.; раздра́жненасьць f.

His face showed his vexation — На тва́ры ў яго́ вы́явілася раздражне́ньне

2) пры́красьць f.; расчарава́ньне n.

Rain on Sunday was a vexation to the children — Дождж у нядзе́лю вы́клікаў у дзяце́й расчарава́ньне

vexatious

adj.

даку́члівы, назо́йлівы