Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehijnoruüvwyé
abcdefghijlmnoprstuvwx 

defenseless

[dɪˈfensləs]

adj.

безабаро́нны; неабараня́льны

defenseless position — неабараня́льная пазы́цыя

defensive

[dɪˈfensɪv]

1.

adj.

абаро́нчы; абаро́нны, прызна́чаны для абаро́ны

2.

n.

абаро́нная пазы́цыя; абаро́на f.

defer

I [dɪˈfɜ:r]

v., -ferred, -ferring

адклада́ць (на пасьля́); адтэрміно́ўваць; адця́гваць (-ца)

II [dɪˈfɜ:r]

v., -ferred, -ferring

саступа́ць, лічы́цца з кім-чым; падпара́дкавацца; слу́хацца

Children should defer to their parents’ wishes — Дзе́ці паві́нны слу́хацца бацько́ў

deference

[ˈdefərəns]

n.

1) паслухмя́насьць f.; пава́га f.

2) паша́на f.

in deference to… — з паша́ны да…

to pay/show deference to — ста́віцца да каго́ з пачці́васьцю, паша́най

deferential

[,defəˈrenʃəl]

adj.

по́ўны пава́гі й паша́ны; пачці́вы

deferment

[dɪˈfɜ:rmənt]

n.

адкла́д -у m., затры́мка f.

defiance

[dɪˈfаɪəns]

n.

1) я́ўны супраці́ў (аўтарытэ́ту), непадпара́дкаваньне n., непаслухмя́насьць f.

in defiance of — без ува́гі на каго́-што, насу́перак каму́-чаму́

2) вы́клік -у m. (да бо́ю, спрэ́чкі)

defiant

[dɪˈfаɪənt]

adj.

непаслухмя́ны; збунтава́ны; задзі́рлівы

deficiency

[dɪˈfɪʃənsi]

n., pl. -cies

1) няста́ча, адсу́тнасьць f. (патрэ́бнага)

2) недахо́п, дэфіцы́т -у m.

deficient

[dɪˈfɪʃənt]

adj.

1) няпо́ўны, слабы́

deficient in arithmetic — слабы́ ў арытмэ́тыцы

2) недастатко́вы; незадавальня́льны

deficient in protein — які́ ня ма́е дастатко́ва бялку́

mentally deficient — разумо́ва недаразьві́ты