Verbum

dual

[ˈdu:əl]

adj.

1) падво́йны, двайны́, раздво́ены

dual ownership — падвойна́я ўла́снасьць

dual personality — раздвае́ньне асо́бы

dual purpose — двухмэ́тнасьць

2) падво́йны, падво́ены

3) па́рны

dualism

[ˈdu:əl,ɪzəm]

n.

дуалі́зм -у m., двуі́снасьць, раздвое́насьць f.

duality

[duˈæləti]

n., pl. -ties

двайны́я ўмо́вы або́ я́касьці; дваі́стасьць, падво́йнасьць f.

dub

[dʌb]

v., dubbed, dubbing

дублява́ць (фільм)

dubious

[ˈdu:biəs]

adj.

1) сумне́ўны

2) які́ выкліка́е недаве́р, падазро́ны

Dublin

[ˈdʌblɪn]

г. Ду́блін

ducal

[ˈdu:kəl]

adj.

кня́жы; кня́скі; гэ́рцагскі

duchess

[ˈdʌtʃɪs]

n.

княгі́ня, гэрцагі́ня f.

duchy

[ˈdʌtʃi]

n., pl. -ies

кня́ства n.; гэ́рцагства n.

duck

I [dʌk]

n.

ка́чка f.

II [dʌk]

1.

v.i.

1) акуна́цца

2) ху́тка схіля́цца

3) уніка́ць, цішко́м уцяка́ць

to duck behind the building — шу́снуць за буды́нак

2.

v.t.

1) акуна́ць

2) схіля́ць рапто́ўна

She ducked her head — Яна́ рапто́ўна схілі́ла галаву́

3) informal уніка́ць, ухіля́цца

to duck the question — уні́кнуць адка́зу

III [dʌk]

n.

парусі́на f.