Verbum

due

[du:]

1.

adj.

1) нале́жны; заслу́жаны; адпаве́дны

with due respect — з нале́жнай паша́най

the due reward — нале́жная ўзнагаро́да

2) які́ нале́жыцца, нале́жны

the money due him for his work — гро́шы, які́я нале́жацца яму́ за пра́цу

3) тэрміно́вы

The train is due in ten minutes — Цягні́к паві́нен прыйсьці́ за дзе́сяць хвілін

2.

n.

нале́жнае, заслу́жанае n.

3.

adv.

дакла́дна; про́ста

The wind is due east — Ве́цер дзьме про́ста на ўсхо́д

•

- due to

- dues

- Give a person his due

- in due time

due to

дзе́ля, вы́кліканы чым, ёсьць прычы́най чаго́

due to circumstances — дзе́ля абста́вінаў

duel

[ˈdu:əl]

1.

n.

1) двубо́й -ю m., дуэ́ль f.

2) змага́ньне n.

2.

v.i.

бі́цца на двубо́і, ісьці́ на двубо́й

dues

сябро́ўскія скла́дкі, апла́та

duet

[duˈet]

n.

дуэ́т -у m.