Verbum

deference

n.

1) паслухмя́насьць f.; пава́га f.

2) паша́на f.

in deference to… — з паша́ны да…

to pay/show deference to — ста́віцца да каго́ з пачці́васьцю, паша́най

deferential

adj.

по́ўны пава́гі й паша́ны; пачці́вы

deferment

n.

адкла́д -у m., затры́мка f.

defiance

n.

1) я́ўны супраці́ў (аўтарытэ́ту), непадпара́дкаваньне n., непаслухмя́насьць f.

in defiance of — без ува́гі на каго́-што, насу́перак каму́-чаму́

2) вы́клік -у m. (да бо́ю, спрэ́чкі)

defiant

adj.

непаслухмя́ны; збунтава́ны; задзі́рлівы

deficiency

n., pl. -cies

1) няста́ча, адсу́тнасьць f. (патрэ́бнага)

2) недахо́п, дэфіцы́т -у m.

deficient

adj.

1) няпо́ўны, слабы́

deficient in arithmetic — слабы́ ў арытмэ́тыцы

2) недастатко́вы; незадавальня́льны

deficient in protein — які́ ня ма́е дастатко́ва бялку́

mentally deficient — разумо́ва недаразьві́ты

deficit

n.

няста́ча f., недахо́п (асабл. гро́шай), дэфіцы́т -у m.

defier

n.

хто кі́дае вы́клік; задзі́ра -ы m.

defile

v.

1) пэ́цкаць, забру́джваць, зага́джваць

2) разбэ́шчваць, псава́ць мара́льна

3) апага́ньваць, прафанава́ць (сьвяты́ню)

4) ганьбава́ць, зьнеслаўля́ць (рэпута́цыю)

n.

вузкі́ прахо́д (у го́рах), цясьні́на f.

v.

ісьці́ гуськом, адзі́н за адны́м; маршырава́ць шарэ́нгай