belt​1 [belt] n.

1. по́яс; пас, рэ́мень, папру́жка;

do up/fasten a belt завя́зваць, зашпі́льваць по́яс/папру́гу

2. по́яс, зо́на, раён; паласа́;

a shelter belt полеахо́ўная лясна́я паласа́;

We live in the commuter belt. Мы жывём у прыгарадзе.

♦

below the belt (уда́р) ніжэ́й по́яса;

have smth. under one’s belt infml мець не́шта за плячы́ма; набы́ць, атрыма́ць не́шта

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ánbinden

*

1.

vt прывя́зваць

2.

vi (mit D)

1) завя́зваць знаёмства

2) пача́ць свары́цца (з кім-н.)

◊ éinen Bären ~ — зале́зці ў доўг

kurz ángebunden — рэ́зкі, няла́скавы, няве́тлівы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Knóten

m -s, -e

1) ву́зел

éinen ~ máchen [bínden*, knüpfen, schlíngen*] — рабі́ць, завя́зваць ву́зел

éinen ~ lösen — развя́зваць ву́зел

2) завя́зка (дзеяння)

3) мед. на́расць, жаўла́к

górdischer ~ — го́рдзіеў ву́зел

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пля́йстар, пляйстэр, плястар, пляйсцір. плястра ’слой, пласт’, ’пластыр’ (Нас., Др.-Падб., Гарэц., Касп., Бяльк., Жд. I, Жд. 2, Дэмб. 2; ашм., Стан.), яшчэ пляйстра, пласты, плястры, плястрачка ’штучныя соты’, ’кавалак мёду’, ’васковая абалонка’, ’рамкі з сотамі мёду’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. МГ, Мат. Гом.), ’слаі’ (Сл. ПЗБ, Нас.); тіястэрык ’скрылік’ (смарг., Сл. ПЗБ). З польск. plaster ’тс’, якое паходзіць з plaster ’медыцынская павязка, што прылепліваецца на рану’ < с.-в.-ням.;т/!!!ш!!!ег, ст.-в.-ням. plastar < лац. emplastrum ’замазваць рану воскам, завязваць абмазку на прышчэпе’ < ст.-грэч. έμπλαστρον (Кюнэ, Poln., 87) < έμ-πλάσσω ’замазваю’; з гэтым словам злілося польск. plast (< прасл. *plastь ’слой, скіба, пласт’), з XVI ст. — plastr і pi ust r (мёду), блізкае па форме да plaster, нярэдка воск выкарыстоўвалі для залеплівання ран, як у старажытнасці (Банькоўскі, 2, 599). Устаўное ‑и‑, як у папярэднім слове.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

knüpfen

1.

vt звя́зваць, завя́зваць, пле́сці

etw. an éine Bedíngung ~ — ста́віць што-н. у зале́жнасць ад яко́й-н. умо́вы

2.

(sich)

(an A) перан. быць звя́заным (з чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tie​2 [taɪ] v.

1. звя́зваць, прывя́зваць;

tie smb.’s hands звя́зваць каму́-н. ру́кі

2. завя́зваць вузло́м; перавя́зваць, шнурава́ць;

tie a piece of ribbon into a knot завя́зваць сту́жку ба́нтам

3. абцяжа́рваць, абмяжо́ўваць, перашкаджа́ць;

tied to time абмежава́ны ў ча́се;

He is tied to the job. Ён прывязаны да працы.

♦

tie the knot infml ажані́цца;

tie oneself into/in knots заблы́твацца ў прабле́мах, ця́жкасцях;

tie smb.’s tongue прымуша́ць каго́-н. трыма́ць язы́к за зуба́мі;

tie smb. hand and foot звя́зваць каго́-н. па рука́х і нага́х

tie down [ˌtaɪˈdaʊn] phr. v. прывя́зваць; звя́зваць; абмяжо́ўваць;

be tied down by rules быць звя́заным пра́віламі

tie in [ˌtaɪˈɪn] phr. v. мець су́вязь;

This ties in with what I said. Гэта адпавядае таму, што я сказаў.

tie on [ˌtaɪˈɒn] phr. v. прывя́зваць (этыкетку)

tie up [ˌtaɪˈʌp] phr. v.

1. звя́зваць; прывя́зваць; перавя́зваць

2. быць звя́заным; удзе́льнічаць; аб’ядно́ўваць намага́нні

3. спыня́ць; перашкаджа́ць, замаро́жваць (справу);

The strike tied up the production for a week. Праз забастоўку вытворчасць спынілася на тыдзень.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

knot

[nɑ:t]

1.

n.

1) ву́зел -ла́ m.

2) бант -а m., ба́нцік -а m., dim.

3) су́вязь f.

nuptual knot — сужэ́нства

4) на́расьць f. (на дрэ́ве)

5) ву́зел -ла́ m. (адзі́нка ху́ткасьці вадапла́ваў)

6) ця́жкасьць, перашко́да f.; замі́нка, за́гваздка f.

2.

v.

1) завя́заваць вузло́м

2) зблы́тваць (-ца), заблы́таць (-ца) у вузлы́

3) завя́зваць, рабі́ць фрэ́ндзлі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánknüpfen

1.

vt

1) прывя́зваць

2) завя́зваць (знаёмства); распачына́ць (размову)

2.

vi

1) (an A) зыхо́дзіць (з чаго-н.)

an etw. (A) anknüpfend — зыхо́дзячы з чаго́-н.; у су́вязі (з чым-н.)

2) праця́гваць (што-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

schnüren

1.

vt

1) зашнуро́ўваць, завя́зваць

éinen Gefángenen ~ — звяза́ць пало́ннага

das schnürt éinem das Herz zusámmen — гэ́та бярэ́ за слю́ца [засмуча́е]

2) нані́зваць, налы́гваць (жэмчуг і да т.п.)

3) буд. адбіва́ць шнуро́м

2.

(sich) зашнурава́цца, зацягну́цца

(у гарсэт)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bínden

*

1.

vt

1) вяза́ць, звя́зваць; завя́зваць

éinen Kranz ~ — пле́сці вяно́к

2) пераплята́ць (кнігі)

3) перан. звя́зваць

durch den Eid gebúnden — звя́заны кля́твай

2.

vi звя́зваць, вяза́ць (пра клей і г.д.)

3.

(sich) абавя́звацца

sich verträglich ~ — абавя́звацца па дагаво́ру

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)