завя́зваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. завя́зваю завя́зваем
2-я ас. завя́зваеш завя́зваеце
3-я ас. завя́звае завя́зваюць
Прошлы час
м. завя́зваў завя́звалі
ж. завя́звала
н. завя́звала
Загадны лад
2-я ас. завя́звай завя́звайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час завя́зваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завя́зваць несов.

1. (узлом) завя́зывать;

2. (надевать что-л., завязывая концы) повя́зывать, завя́зывать;

3. (бинтовать) перевя́зывать;

4. (в узелок) завёртывать;

5. (связи и т.п.) завя́зывать;

1-5 см. завяза́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завязаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Змацаваць, злучыць канцы чаго-н. вузлом, бантам і пад.

З. вузел.

З. гальштук.

З. хустку.

2. Абматаўшы, змацаваць канцы бінту, вяроўкі і пад.

З. вочы.

З. мех.

З. парэзаны палец.

3. Распачаць, даць узнікнуць (таму, што названа назоўнікам).

З. бой.

З. перастрэлку.

З. гаворку.

З. знаёмства.

◊

Свет завязаць каму (разм.) — зрабіць перашкодай, пазбавіць свабоды дзеянняў.

Як завязаць (разм.) —

1) поўна, вельмі многа, колькі ўлезла.

Насыпаць мех як з.;

2) колькі можна, уволю.

Наеўся як з.

|| незак. завя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. завя́зван­не, -я, н. і завя́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

повя́зывать несов. завя́зваць; (обвязывать) абвя́зваць; (передником) падпяра́зваць;

повя́зывать га́лстук завя́зваць га́льштук;

повя́зывать го́лову платко́м завя́зваць на галаву́ ху́стку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́зывать несов.

1. (узлом) завя́зваць; (петлёй) зашмо́ргваць;

2. перен. завя́зваць, распачына́ць, нала́джваць; см. завяза́ть​I;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завя́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завязацца.

2. Зал. да завязваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забэ́рсваць

‘абвязваць, завязваць, заблытваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. забэ́рсваю забэ́рсваем
2-я ас. забэ́рсваеш забэ́рсваеце
3-я ас. забэ́рсвае забэ́рсваюць
Прошлы час
м. забэ́рсваў забэ́рсвалі
ж. забэ́рсвала
н. забэ́рсвала
Загадны лад
2-я ас. забэ́рсвай забэ́рсвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час забэ́рсваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. завязваць — завязаць і стан паводле знач. дзеясл. завязвацца — завязацца. Завязванне мяшкоў. Завязванне плода.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Забарсні ’вяровачныя петлі, якімі лапаць прымацоўваюць да нагі’ (ТСБМ). Параўн. рус. бранск., смал. за́борстень ’верхні край лапця’, прыбалт. заборска ’шнурок для абутку’, заборсать ’завязваць, зацягваць абору’, в.-луж. zabornicować ’завязваць шнуркі’. Утворана з суфіксам ‑ень як назва прадмета дзеяння забарсаць ’завязваць, працягнуць абору ў лапці’. Гл. барсаць, барскі, абора.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)