акцэнта́тар
‘асоба - той, хто акцэнтуе што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
акцэнта́тар |
акцэнта́тары |
| Р. |
акцэнта́тара |
акцэнта́тараў |
| Д. |
акцэнта́тару |
акцэнта́тарам |
| В. |
акцэнта́тара |
акцэнта́тараў |
| Т. |
акцэнта́тарам |
акцэнта́тарамі |
| М. |
акцэнта́тару |
акцэнта́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
індэкса́тар
‘асоба - той, хто індэксуе што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
індэкса́тар |
індэкса́тары |
| Р. |
індэкса́тара |
індэкса́тараў |
| Д. |
індэкса́тару |
індэкса́тарам |
| В. |
індэкса́тара |
індэкса́тараў |
| Т. |
індэкса́тарам |
індэкса́тарамі |
| М. |
індэкса́тару |
індэкса́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
напа́рстачнік
‘той, хто гуляе ў гульню напарстак’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
напа́рстачнік |
напа́рстачнікі |
| Р. |
напа́рстачніка |
напа́рстачнікаў |
| Д. |
напа́рстачніку |
напа́рстачнікам |
| В. |
напа́рстачніка |
напа́рстачнікаў |
| Т. |
напа́рстачнікам |
напа́рстачнікамі |
| М. |
напа́рстачніку |
напа́рстачніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пяву́нчык
‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяву́нчык |
пяву́нчыкі |
| Р. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Д. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыкам |
| В. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Т. |
пяву́нчыкам |
пяву́нчыкамі |
| М. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пяву́нчык
‘той, хто спявае, спявак; птушка, певень’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
пяву́нчык |
пяву́нчыкі |
| Р. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Д. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыкам |
| В. |
пяву́нчыка |
пяву́нчыкаў |
| Т. |
пяву́нчыкам |
пяву́нчыкамі |
| М. |
пяву́нчыку |
пяву́нчыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
асіміля́тар
‘той, хто праводзіць асіміляцыю’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
асіміля́тар |
асіміля́тары |
| Р. |
асіміля́тара |
асіміля́тараў |
| Д. |
асіміля́тару |
асіміля́тарам |
| В. |
асіміля́тара |
асіміля́тараў |
| Т. |
асіміля́тарам |
асіміля́тарамі |
| М. |
асіміля́тару |
асіміля́тарах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ду́цік
‘той, хто дуецца, крыўдзіцца на каго-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ду́цік |
ду́цікі |
| Р. |
ду́ціка |
ду́цікаў |
| Д. |
ду́ціку |
ду́цікам |
| В. |
ду́ціка |
ду́цікаў |
| Т. |
ду́цікам |
ду́цікамі |
| М. |
ду́ціку |
ду́ціках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
забеспяча́льнік
‘той, хто забяспечвае каго-небудзь чым-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
забеспяча́льнік |
забеспяча́льнікі |
| Р. |
забеспяча́льніка |
забеспяча́льнікаў |
| Д. |
забеспяча́льніку |
забеспяча́льнікам |
| В. |
забеспяча́льніка |
забеспяча́льнікаў |
| Т. |
забеспяча́льнікам |
забеспяча́льнікамі |
| М. |
забеспяча́льніку |
забеспяча́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ню́хальнік
‘асоба - той, хто нюхае (вынюхвае) што-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ню́хальнік |
ню́хальнікі |
| Р. |
ню́хальніка |
ню́хальнікаў |
| Д. |
ню́хальніку |
ню́хальнікам |
| В. |
ню́хальніка |
ню́хальнікаў |
| Т. |
ню́хальнікам |
ню́хальнікамі |
| М. |
ню́хальніку |
ню́хальніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падбіра́льнік
‘асоба - той, хто падбірае што-небудзь; прылада’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
падбіра́льнік |
падбіра́льнікі |
| Р. |
падбіра́льніка |
падбіра́льнікаў |
| Д. |
падбіра́льніку |
падбіра́льнікам |
| В. |
падбіра́льніка |
падбіра́льнікаў |
| Т. |
падбіра́льнікам |
падбіра́льнікамі |
| М. |
падбіра́льніку |
падбіра́льніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)