забеспяча́льнік
‘той, хто забяспечвае каго-небудзь чым-небудзь’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| забеспяча́льнік | забеспяча́льнікі | |
| забеспяча́льніка | забеспяча́льнікаў | |
| забеспяча́льніку | забеспяча́льнікам | |
| забеспяча́льніка | забеспяча́льнікаў | |
| забеспяча́льнікам | забеспяча́льнікамі | |
| забеспяча́льніку | забеспяча́льніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)