znamię

znami|ę

н.

1. знак; прызнак; адбітак; адзнака;

~ę czasu — адзнака часу;

~ona zmęczenia — прыметы стомы;

2. ~ę (przyrodzone) — радзімка;

3. бат. рыльца (песціка);

~ę Kaina — пячатка Каіна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

mouth​1 [maʊθ] n. (pl. muths [maʊðz])

1. рот;

in the mouth у ро́це;

2. : He has five mouths to feed. Яму трэба карміць пяць ратоў.

3. адту́ліна; увахо́д;

the mouth of the tunnel увахо́д у тунэ́ль

4. ву́сце (ракі)

5. ры́льца (бутэлькі)

♦

have a big mouth

1) гавары́ць гу́чна і мно́га

2) гавары́ць наха́бна;

keep one’s mouth shut маўча́ць, не выдава́ць сакрэ́т;

Shut your mouth! Замаўчы!;

live from hand to mouth жыць у бе́днасці;

my mouth waters y мяне́ слі́нка цячэ́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пух пух, род. пу́ху м.;

ко́зий пух казі́ны пух;

лебя́жий пух лебядзі́ны пух;

◊

ры́льце в пуху́ ры́льца ў пуху́;

в пух и прах у пух і прах, нашчэ́нт, ушчэ́нт, датла́;

ни пу́ха, ни пера́ ні пу́ху, ні пе́р’я; ляшчы́ ды акуні́;

Ни пу́ха, ни пера́ — К чёрту Ры́бна вам — Хоць не ры́бна, зато́е ю́шна.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Schnábel

m -s, Schnäbel

1) дзю́ба

den ~ áufsperren — раскры́ць дзю́бу

2) ры́льца (чайніка)

3) разм. рот (чалавека)

◊ sie bíldet sich viel auf íhren ~ ein — яна́ лі́чыць сябе́ прыго́жай

den ~ hálten* — трыма́ць язы́к за зуба́мі

réden [spréchen*] wie éinem der ~ gewáchsen ist — разм. гавары́ць як Бог на душу́ пакладзе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лыч 1 ’выцягнутая пярэдняя частка галавы некаторых жывёл, рыла’ (Нас., ТСБМ, Мядзв., Грыг., Гарэц., Касп., Растарг., Клім., ТС, Сл. ПЗБ, Мікуц.; КЭС, лаг.; рагач., КЭС), ’твар, брудны твар’ (КТС, Касп.), лы́чак ’лыч’ (Ян.), лы́чык ’рыльца ў парасяці’ (Нас.). Укр. паўн., валын., палес. лич, ли́че, ли́ччя ’свінячае рыла’, ’не пакрытая поўсцю пярэдняя частка галавы каня’, рус. смал., бран., калін. лыч ’рыла свінні’, наўг. лы́чко ’морда сабакі’; польск. łycz ’рыла’, ’доўгі нос’, ’рыла дзіка’, lycz lodzi ’нос карабля’, паводле Слаўскага (5, 384), запазычана з бел. мовы. Трубачоў (Слав. языкозн., V, 181) узводзіць гэту лексему да прасл. дыял. lyčь < *lūkjo‑, супастаўляючы яе ўслед за Траўтманам (151), Фрэнкелем (344, 361), з літ. laũkas ’з белай плямай на лбе’, лац. lūcidus ’ясны’, літ. liaukà ’шыйная залоза’, laukos ’залозы ў свінні’, лат. laukos, ļauka ’пухліна залоз у свінні’. Інакш і больш імаверна Краўчук (Бел.-укр. ізал., 38), які мяркуе, што бел. форма была запазычана з укр. гаворак і ўзыходзіць да прасл. ličь, якое з’яўляецца роднасным да прасл. likъ, lice. Сюды ж лычава́ць ’рыць лычом’ (карэліц., Сцяшк. Сл.), ’рабіць падкоп (пад каго-небудзь)’ (Юрч. Вытв.).

Лыч 2, лы́чык ’верхняя частка бурака, націна’ (Нас.), віл. лы́чыкі ’націна буракоў’ (Сл. ПЗБ), рус. лыч, паўн.-дзв. ’валасы над ілбом’, вяц., валаг., калін., перм. ’націна караняплодаў (бручкі, морквы, рэпы, буракоў, бульбы)’, наўг. ’лісты і сцябло рэпы’, казан. лычы́ ’агурэчнік’. Бел.-рус. ізалекса. Роднаснае да лыка (гл.), якое да прасл. lyk‑o (н. роду), побач з якім існавалі формы ж. роду (параўн. рус. лыка ’лыка’) і м. роду — lykъ/lykь > lyčь < *lūkʼ‑, як у літ. і лат. мовах (lùnkas, lûks), якое абазначала выцягнутыя, (як лыка) падоўжаныя прадметы, параўн. суч. бел. лы́чык ’край буханкі хлеба’ (глыб., Сл. ПЗБ), лычка ’колца, круг кілбасы’, лычка, лычкі ’вузкія папярочныя нашыўкі на пагонах’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

neck [nek] n.

1. anat. шы́я

2. каўне́р;

a low neck глыбо́кі вы́раз, дэкальтэ́;

a scooped neck глыбо́кі кру́глы вы́раз (пра сукенку);

a polo neck высо́кі закры́ты каўне́р

3. (of smth.) ву́зкая ча́стка прадме́та; ры́льца (бутэлькі); но́жка (чаркі); шы́йка (струнных музычных інструментаў);

a neck of land перашы́ек

♦

a pain in the neck infml даку́члівы/назо́йлівы чалаве́к; з’я́ва, яка́я раздражня́е/дакуча́е;

be up to one’s neck in debt infml быць па (са́мыя) ву́шы ў даўгу́; завя́знуць у даўга́х;

break one’s neck скруці́ць, сабе́ шы́ю; звярну́ць сабе́ галаву́;

breathe down smb.’s neck infml стая́ць над душо́й (у каго́-н.); вісе́ць над ка́ркам (у каго́-н.);

get it in the neck infml атрыма́ць па ка́рку, атрыма́ць наганя́й;

risk one’s neck infml рызыкава́ць жыццём/галаво́й;

save one’s neck infml ратава́ць сваю́ шку́ру;

stick one’s neck out infml ста́віць сябе́ пад уда́р; накліка́ць на сябе́ гнеў, кры́тыку і г. д.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Zéche

f -, -n

1) раху́нак (у рэстаране, шынку і г.д.)

2) гуля́нка

3) рудні́к, ша́хта, капа́льня

4) гіст. цэх, гі́льдыя

sich (D) von j-m die ~ bezáhlen lássen* — пае́сці [вы́піць] за чужы́ кошт

séine ~ bezáhlen — заплаці́ць [уне́сці] сваю́ до́лю

die ~ bezáhlen müssen* — паплаці́цца, [папаку́таваць, пацярпе́ць] за другі́х

mit der ~ dúrchbrennen*, (den Wirt um) die ~ préllen — уцячы́, не заплаці́ўшы па раху́нку

◊ etw. auf der ~ háben — ≅ мець што-н. на сумле́нні; мець ры́льца ў пу́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hals

m -es, Hälse

1) шы́я

j-m um den Hals fállen* — кі́нуцца каму́-н. на шдю

sich (D) etw. vom ~e scháffen — адрабі́цца ад чаго́-н.

sich (D) den ~ bréchen* — скруці́ць [злама́ць] сабе́ галаву́ [ка́рак]

~ über Kopf — стрымгало́ў

2) го́рла, гло́тка

aus vóllem ~e — на ўсё го́рла

mir tut der ~ weh — у мяне́ балі́ць го́рла

den ~ nicht voll kríegen können* — быць ненасы́тным [ненае́дным]

j-m den ~ stópfen — заткну́ць каму́-н. го́рла, заста́віць каго́-н. замо́ўкнуць

das hängt mir längst zum ~e heráus — гэ́та мне даўно́ абрды́ла

3) ры́льца (бутэлькі)

◊ éinen lángen ~ háben — быць на́дта ціка́ўным

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)