off-peak[ˌɒfˈpi:k]adj. які́ адбываецца ў гадзі́ны заці́шша/не ў гадзі́ны пік;
off-peak traffic рух тра́нспарту не ў гадзі́ны пік;
off-peak prices больш ні́зкія цэ́ны
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
цішыня́, ‑і, ж.
1. Адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне. Цішыня стаяла ў лесе незвычайная.Кулакоўскі.У лясным гушчары пануе спрадвечны змрок і цішыня.М. Ткачоў.
2.перан. Адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша. Арлоўскага абудзіў цяпер не напорысты грукат бою, а пакутліва-пякучая цішыня.Паслядовіч.
3. Душэўнае ўціхаміранне, спакой.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
атра́дны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да атрада (у 1, 2, 3 знач.). Атрадны збор. Атрадны важаты. Атрадныя заняткі. Атрадны доктар. □ Адгрымела блакада, і ў атрадным баявым жыцці настаў.. момант зацішша.Брыль.У групе коннікаў быў памочнік камандзіра атрада, атрадны пісар і яшчэ сёй-той з партызанскага начальства.Янкоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спяко́та, ‑ы, ДМ ‑коце, ж.
Разм. Высокая тэмпература паветра, нагрэтага сонцам; спёка, гарачыня. Паглядзі з гары, дзе ў поўдзень ясны ад спякоты млеюць саснякі.Вялюгін.Тут не зацішша Лясных палян. Спякатай дыша Пракатны стан.Пысін.Аціхла дзённая спякота. Павіс над клёнам маладзік, Неразгаданаю турботай Гармонік вечар маладзіць.Матэвушаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cisza
ж. цішыня;
cisza! — ціха!; цішэй!;
cisza morska — штыль;
cisza przed burzą — зацішша перад бурай
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
lull
[lʌl]1.
v.t.
1) супако́йваць; закалы́хваць (дзіця́)
2) супако́йваць, разьве́йваць (страх, трыво́гу)
2.
v.i.
суніма́цца
The wind lulled — Ве́цер суня́ўся
3.
n.
1) часо́вае заці́шша
2) супако́йвальны гук
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ábflauen
vi
1) ці́хнуць, слабе́ць (аб ветры)
2) па́даць (аб цане)
das Geschäft flaut ab пачына́ецца заці́шша (у справах)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
зма́нлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які тоіць у сабе зман, здольны паслужыць асновай для няправільнага меркавання аб кім‑, чым‑н. Зманлівае зацішша на фронце не магло нікога ашукаць.Мележ.Перад .. [Лёнем] была тая зманлівая.. усё маладая паэзія, з-за якой і робяцца глупствы...Брыль.
2. Які вабіць, зачароўвае, прыцягвае да сябе. [Золата] паціху звінела, напаўняючы ёўню вабнай, зманлівай музыкай.Сачанка.Разам з маўклівай хадою плытоў адплывала ў зманлівую далеч нешта прыгожае і светлае.Савіцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
забі́ты, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад забіць 1.
2.узнач.наз.забі́ты, ‑ага, м. Той, каго забілі. У хвіліны зацішша байцы хавалі забітых, санітаркі перавязвалі раненых.Мележ.Крушынскі толькі адным вокам зірнуў на забітага.Бядуля.
3.узнач.прым. Прыніжаны, запалоханы, даведзены да атупення. Гэта была кабета ціхая, забітая, бо пан Баранкевіч, як даведаўся Лабановіч потым, у сям’і быў чалавек жорсткі.Колас.У цёмным, забітым, прыгнечаным мужыку малады юнак убачыў чалавека.Івашын.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адно́сны, ‑ая, ‑ае.
1. Які вызначаецца пры супастаўленні, параўнанні з чым‑н.; рэальны, правільны толькі пры пэўных умовах. Абсалютная і адносная ісціна. □ [Заранік:] — А наконт глухамані, дык гэта разуменне адноснае: не такія мясціны ў нас ператвараюцца, ды так шпарка, што, прыехаўшы туды сёння, вы не пазнаеце, што было там учора.Хадкевіч.// Прыкметны толькі пры супастаўленні з чым‑н. менш значным, адчувальным; параўнальна невялікі. Але генерал.. меў рацыю: гэта было адноснае зацішша.Мележ.
2. У граматыцы — які паказвае адносіны да чаго‑н., між чым‑н. Адносны прыметнік. Адносны займеннік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)