заці́шша, -а, н.

Спыненне шуму, ветру, руху, дзейнасці.

Наступіла з. пасля бою.

З. перад навальніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Заці́шша

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Заці́шша
Р. Заці́шша
Д. Заці́шшу
В. Заці́шша
Т. Заці́шшам
М. Заці́шшы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заці́шша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заці́шша
Р. заці́шша
Д. заці́шшу
В. заці́шша
Т. заці́шшам
М. заці́шшы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заці́шша ср., прям., перен. зати́шье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заці́шша, ‑а, н.

1. Часовае спыненне шуму, ветру. Зацішша перад навальніцай. □ Калі наверсе па густым хваёвым покрыве каціўся глухі шум ветру, тут, унізе, стаяла прыемнае зацішша, было па-хатняму ўтульна. Новікаў. // перан. Спыненне, аслабленне дзейнасці, руху і пад. На пероне зацішша — ні цягнікоў, ні пасажыраў. Навуменка. Адгрымела блакада і ў атрадным баявым жыцці настаў нейкі момант зацішша. Брыль.

2. Ціхае, зацішнае месца; зацішак. «Не даеду...» — трывожна падумаў Цімох і, сабраўшыся з сілай, звярнуў у зацішша, за лазняк. Ваданосаў. У пячурцы — калматы, вялікі, Нешта муркае У зацішшы кот. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Засце́нак-Заці́шша

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Засце́нак-Заці́шша
Р. Засце́нка-Заці́шша
Д. Засце́нку-Заці́шшу
В. Засце́нак-Заці́шша
Т. Засце́нкам-Заці́шшам
М. Засце́нку-Заці́шшы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

штыль¹, -ю, м.

Поўнае зацішша на моры.

|| прым. штылявы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цішыня́, -і́, ж.

1. Адсутнасць шуму, гукаў; маўчанне.

Вакол была незвычайная ц.

2. Душэўны спакой, уціхаміранне.

У душы — ц. і супакаенне.

3. перан. Адсутнасць баявых дзеянняў; зацішша.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зати́шье ср.

1. (отсутствие ветра) заці́шша, -шша ср., цішыня́, -ні ж.;

2. перен. заці́шша, -шша ср.;

3. (тихое, спокойное место) заці́шак, -шку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безумо́ўна,

1. Прысл. да безумоўны.

2. у знач. пабочн. Бясспрэчна, канечне. [Веры], безумоўна, найбольш імпанаваў Андрэй Шыбянкоў, але яна ні ў чым гэтага не выяўляла. Зарэцкі. З двух спраў, якія прадвяшчала трывожнае чэрвеньскае зацішша, перамагла, безумоўна, наша: наступленне.. апярэдзіла новую блакаду Налібоцкай пушчы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)