заці́шша, -а, н.

Спыненне шуму, ветру, руху, дзейнасці.

Наступіла з. пасля бою.

З. перад навальніцай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Заці́шша

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. Заці́шша
Р. Заці́шша
Д. Заці́шшу
В. Заці́шша
Т. Заці́шшам
М. Заці́шшы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заці́шша

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. заці́шша
Р. заці́шша
Д. заці́шшу
В. заці́шша
Т. заці́шшам
М. заці́шшы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заці́шша ср., прям., перен. зати́шье

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заці́шша, ‑а, н.

1. Часовае спыненне шуму, ветру. Зацішша перад навальніцай. □ Калі наверсе па густым хваёвым покрыве каціўся глухі шум ветру, тут, унізе, стаяла прыемнае зацішша, было па-хатняму ўтульна. Новікаў. // перан. Спыненне, аслабленне дзейнасці, руху і пад. На пероне зацішша — ні цягнікоў, ні пасажыраў. Навуменка. Адгрымела блакада і ў атрадным баявым жыцці настаў нейкі момант зацішша. Брыль.

2. Ціхае, зацішнае месца; зацішак. «Не даеду...» — трывожна падумаў Цімох і, сабраўшыся з сілай, звярнуў у зацішша, за лазняк. Ваданосаў. У пячурцы — калматы, вялікі, Нешта муркае У зацішшы кот. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зацішша (г.), гл. Электрасталь

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зацішша (в., Івацэвіцкі р-н) 11/39

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зацішша (в., Касцюковіцкі р-н) 11/41

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Зацішша (в., Магілёўскі р-н) 1/237

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

заці́шша н.

1. Stílle f -; вайск. Kámpfruhe f -;

заці́шша на мо́ры Wíndstille f, Kálme f -, -n;

2. перан. (застой) Stíllstand m -(e)s, Stagnatión f -; Fláute f -, -n, Ábflauen n -s (спад)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)