3.(изнурять, измучивать — о болезни, тяжёлой дороге и т. п.) разг.му́чыць, зму́чваць, знясі́льваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Fólter
f -, -n катава́нне; перан. паку́та
es ist éine wáhre ~! — гэ́та про́ста паку́та [му́ка]!
j-n auf die ~ spánnen — катава́ць, му́чыць каго́-н.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
trapić
trapi|ć
незак. турбаваць, мучыць, непакоіць;
~ła go bezsenność — яго мучыла бяссоніца;
~ły ją wyrzuty sumienia — яе мучыла сумленне
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
harry
[ˈhæri]1.
v.t.
1) напада́ць і рабава́ць, пусто́шыць
2) непако́ць, хвалява́ць; турбава́ць, му́чыць
2.
n.
1) рабу́нак -ку m., рабава́ньне n.
2) турбо́та f., хвалява́ньне n., непако́й -ю m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
torment
1.[tɔrˈment]
v.t.
1) му́чыць
2) мо́цна непако́іць, назаля́ць, дакуча́ць
He torments everyone with silly questions — Ён назаля́е ко́жнаму дурны́мі пыта́ньнямі
2.[ˈtɔrmənt]
n.
1) му́ка f.
2) прычы́на згрызо́таў
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
груз, ‑у, м.
1. Цяжар, вага. Самалёт падскочыў, вызваліўшыся ад грузу скінутых бомбаў.Шамякін.// Цяжкі прадмет. Начапіць груз на леску.//перан.; чаго. Тое, што гняце, мучыць. І людзі выпростваюць плечы, Скідаюць нявольніцтва груз.Астрэйка.
2. Тавары, паклажа, прызначаныя для перавозкі. Сям-там на пуцях стаялі.. платформы з лесам ды з іншымі грузамі.Лынькоў.Неўзабаве ўвесь нарыхтаваны груз быў перанесены на сані.М. Ткачоў.
•••
Мёртвы груз — пра матэрыяльныя каштоўнасці, якія ляжаць без выкарыстоўвання. Золата мёртвым грузам ляжыць у зямлі.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ *Кандры́чка, кандрэчка ’худая, шустрая, натурыстая кабета з выкрутасамі’ (драг., Нар. словатв.). Рус.пск., цвяр.кан- дрычиіь ’біць’, смал. ’здзекавацца, мучыць’, валаг. ’упарціцца, упірацца’, валаг., кур., маск.кандрычиться ’тс’, стаўрап. ’капрызіць’, бран.кандрючить ’наравіцца’. Утворана ад дра‑ чыць. дранчыць (< прасл.dročiti гл. SP, 4, 252–253; ТрубачЬў, Эт. сл., 5, 122–123) і прыстаўкі ка‑ з інфіксам ‑н‑ (Фасмер, 2, 179).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карта́к ’мужчына без рук’ (Жд. 3). Калі да A-örfa/ro(запазычанне з польскай мовы), тады сюды ж польск.karcić ’біць, караць’, балг.къртя ’вырываю, аддзяляю’, серб.-харв.кртипі ’мучыць, ламаць, крышыць’ (прасл.къгий). Апафапічны варыянт ког(ъ (гл. кароткі). Бел.картак зыходзіць да *kbrtakъ з суфіксам ‑akъ, які рэгулярна дае вытворныя са значэннем дэвербіяльных Nomina agentis (SP, 1, 90).