Се́рка ‘сера, sulfur’ (Шат., Др.-Падб., Гарэц., Байк. і Некр., Янк. 1, Бес., Мат. Маг.), ‘малодзіва’ (Вешт.), ‘частка запалкі з серай’ (Шат., Мат. Маг.). Гл. сера. У гэтай форме, напэўна, таксама як і ўкр. сі́рка, акамадацыя польск. siarka; аб украінскім слове гл. Трубачоў, Этимология–1968, 38.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Картапленё ’бульбоўнік’ (Сцяшк., Янк. Мат.). Да картопля (гл.). Суфіксальны фармант ‑епо (SP, 1, 128).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клады́ ’могілкі’ (ТСБМ, Янк. I, ДАБМ, Нар. словатв., Чуд., Мат. Гом.). Гл. клад1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клеп ’адцягнутае ў час кляпання вастрыё касы’ (Сцяшк., Мат. Гом.) Гл. кляпаць і клёп.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кло́пікі ’клапоўнік’ (Мат. Гом.), ’стрэлкі звычайныя, Сарsella Bursa pastoris’ (Дэмб. I, Кіс.). Гл. клапоўнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кляно́к ’хатняя кветка’: «лісця ў клянкоў точна кляновыя» (Мат. Гом., 236). Да клён (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кліву́н ’кулік’ (Мат. Гом.). Да *клі. гун (< *клікун). Да клікаць (гл.). Параўн. клыгун (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́ваць ’мітусіцца’ (Мат. Гом.). Мабыць, другаснае нерэгулярнае ўтварэнне ад коварат© (коварат > *ковар > *коваць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ко́халь ’коклюш’ (Сл. паўн.-зах., Мат. Гом.). Гукапераймальнае. Параўн. кашаль (гл.) і кох‑кох.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няро́т ’нерат, верша’ (Сл. ПЗБ, Янк. 1, Мат. Гом.), нерата ’тс’ (ТС). Гл. нерат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)