osoba

osob|a

ж.

1. асоба, персона;

obiad na cztery ~y — абед на чатыры персоны;

~a prawna — юрыдычная асоба;

osoba fizyczna — фізічная асоба;

~a trzecia — трэцяя асоба; старонняя асоба;

co to za ~a — што гэта за асоба;

w jednej ~ie — адзінаасобна;

we własnej ~ie — уласнай персонай (асобай);

2. грам. асоба

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

подчиня́ться

1. (покоряться) пакара́цца, скара́цца;

2. (повиноваться) падпарадко́ўвацца; (быть в непосредственном ведении — по службе, работе — ещё) паднача́львацца; (слушаться) слу́хацца (каго), слу́хаць (каго);

чу́вство подчиня́ется рассу́дку пачуццё падпарадко́ўваецца ро́зуму;

э́то учрежде́ние подчиня́ется на́шему министе́рству гэ́та ўстано́ва паднача́льваецца (падпарадко́ўваецца) на́шаму міністэ́рству;

подчиня́ться прика́зу падпарадко́ўвацца зага́ду, слу́хацца зага́ду;

3. грам. падпарадко́ўвацца;

одному́ гла́вному предложе́нию мо́гут подчиня́ться не́сколько прида́точных аднаму́ гало́ўнаму ска́зу мо́гуць падпарадко́ўвацца не́калькі дада́ных;

4. страд. скара́цца; падпарадко́ўвацца; паднача́львацца; см. подчиня́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

со́бственный ула́сны; свой;

со́бственная кварти́ра ула́сная (свая́) кватэ́ра;

я ви́дел э́то со́бственными глаза́ми я ба́чыў гэ́та на свае́ во́чы;

в со́бственном смы́сле сло́ва ва ўла́сным (літара́льным) сэ́нсе сло́ва;

и́мя со́бственное грам. імя́ ўла́снае;

в со́бственные ру́ки ва ўла́сныя ру́кі;

◊

со́бственной персо́ной ула́снай (сваёй) асо́бай;

называ́ть ве́щи со́бственными имена́ми называ́ць рэ́чы ўла́снымі (сваі́мі) імёнамі;

вари́ться в со́бственном соку́ вары́цца ў сваі́м саку́;

стоя́ть на со́бственных нога́х стая́ць на сваі́х нага́х.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dalszy

dalsz|y

1. (параўнальная ступень ад daleki) больш далёкі; далейшы;

2. далейшы; наступны; будучы;

myślał o ~ym kształceniu się — думаў пра далейшую адукацыю; думаў вучыцца далей;

ciąg ~y nastąpi — працяг будзе;

na ~ą metę — на больш працяглы тэрмін;

zejść na ~y plan — адысці на другі план;

dopełnienie ~e грам. ускоснае дапаўненне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ахламо́н ’неарганізаваны, неакуратны, зацюканы чалавек’ (Юрч. Фраз. 2), вахламон ’неахайны чалавек’, вахламоня ’неахайная жанчына’, вахламондзія ’тс’ (Яўс.); слова вядома на большай частцы Беларусі са значэннямі ’чалавек, недалёкі ў разумовых адносінах’, ’чалавек без пачуцця ўласнай годнасці’, ’дрэнна выхаваны, некультурны чалавек’, ’неакуратны, неахайны чалавек’, ’неахайна адзеты чалавек’, няўклюда’ і інш. Рус. охламон дурань і гультай’, рус. дыял. охламон ’вялікі чалавек, у якога не ўсё ў парадку’. Няясна. Найбольш натуральнай здаецца сувязь з хлам ’старызна, дрэнь’ (Нас.), якое, паводле Бірылы, Бел. антр., 2 (пад Ахламёнак), можа выступаць у форме ахлам, параўн. таксама рус. дыял. хлам ’лахманы, старызна’, хламунина ’старая, зношаная адзежына’; параўн. таксама серб.-харв. hlamina ’зношаны абутак, уступкі’ (Скок, 1, 671); тады першапачаткова ахламон ’неахайна адзеты чалавек’ з экспрэсіўнай суфіксацыяй як у разявон ’разява’, пры гэтым магчымы ўплыў кантамінаваных форм тыпу рус. пск. ахломотья лахманы’. Аднак, прымаючы пад увагу аддзеяслоўны характар форм тыпу разявон, можна дапусціць утварэнне ахламон ад хламаць, хламнуць (ад гукапераймальнага хлам!), параўн. хламаць ’есці’ (пра свіней; рэдка абразліва — пра чалавека, КСТ), экспр. ’есці’ (Сержп., Грам., 61), хламнуць ’праглынуць (Бел. фраз., 62), суфіксацыя ахламон як у матон ’круцель, махляр, дзялок’ (Яўс., ад матаць); тады ахламон ’некультурны чалавек, мужык’, параўн. хамула ’некультурны чалавек’ ад хамаць ’прагна і гучна есці’, рус. дыял. охряпок ’дзеравеншчына, няўклюда’ ад хряпать ’есці многа’. Жаргонны характар слова дазваляе лічыць верагодным таксама дапушчэнне Супруна (вусн. паведамл.) аб сувязі з грэч. ὄχλος ’чэрнь, натоўп’ (да ст.-грэч. ὀχλο‑μανέω ’імкнуцца да папулярнасці’?), аднак пры гэтым узнікаюць пэўныя фармальныя цяжкасці. Параўн. з іншай суфіксацыяй ахлама́н ’неацёсаны, тупы чалавек’ (Цых.). Гл. Цыхун, БЛ, 8 (1975), 58–59.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

положи́тельный

1. (утвердительный, хороший) стано́ўчы, дада́тны;

положи́тельный отве́т стано́ўчы адка́з;

положи́тельный геро́й рома́на стано́ўчы (дада́тны) геро́й рама́на;

положи́тельная оце́нка стано́ўчая (дада́тная) ацэ́нка;

положи́тельные результа́ты стано́ўчыя (дада́тныя) вы́нікі;

2. (основательный, степенный) ста́лы, пава́жны;

3. (несомненный, настоящий) разг. сапра́ўдны, безумо́ўны;

положи́тельный неве́жда сапра́ўдны (безумо́ўны) не́вук;

4. мат., физ. дада́тны;

положи́тельная величина́ дада́тная велічыня́;

положи́тельная температу́ра дада́тная тэмперату́ра;

положи́тельный по́люс дада́тны по́люс;

положи́тельный заря́д дада́тны зара́д;

положи́тельная сте́пень сравне́ния грам. звыча́йная ступе́нь параўна́ння;

положи́тельная филосо́фия пазітыві́зм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

член в разн. знач. член, род. чле́на м.; (какой-л. организации, товарищества — ещё) ся́бра, -ра м.;

член па́ртии член па́ртыі;

член «Това́рищества белору́сского языка́» ся́бра «Тавары́ства белару́скай мо́вы»;

член профсою́за член прафсаю́за;

действи́тельный член Акаде́мии нау́к правадзе́йны член Акадэ́міі наву́к;

член прези́диума член прэзі́дыума;

член семьи́ член сям’і́;

чу́вствовать уста́лость во всех чле́нах адчува́ць сто́мленасць ва ўсіх чле́нах;

полово́й член палавы́ член;

член пропо́рции мат. член прапо́рцыі;

член предложе́ния грам. член ска́за.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

otwarty

otwart|y

адчынены, адкрыты;

dni ~e — дні адчыненых дзвярэй;

dom ~y — гасцінны дом;

pod ~ym niebem — пад голым (адкрытым) небам;

z ~ą głową — з шырокімі поглядамі; непрадузята;

z ~ymi ramionami — (сустрэць) сардэчна; радасна; ветліва;

list ~y — адкрыты ліст;

miasto ~e — адкрыты горад;

”u” ~e грам. адкрыты «у»;

grać w ~e karty — гуляць адкрытымі картамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кро́пка ж.

1. Punkt m -es, -e;

кро́пка перасячэ́ння Schníttpunkt m;

агнява́я кро́пка вайск. Féuernest n -es, -er;

гандлёвая кро́пка Verkáufsstelle f -, -n;

2. грам. Punkt m;

кро́пка з ко́скай Stríchpunkt m, Semikólon n -s, -s; (па)ста́віць кро́пку éinen Punkt máchen;

папа́сці ў кро́пку den Nágel auf den Kopf tréffen*; ins Schwárze tréffen*;

кро́пка ў кро́пку genáu; háargenau;

ста́віць кро́пку над «і» перан. das Tüpfelchen aufs «i» setzen;

кро́пка! (канец) nun aber Schluss (damít)!, Púnktum!;

на гэ́тым мо́жна было́ б паста́віць кро́пку hierbéi könnte man es bewénden lássen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ду́жка ж.

1. kléiner Bógen; Bríllenbügel m -s, -, Steg m -(e)s, -e (у акуляраў);

2. (ручка) Hénkel m -s, -; Griff m -(e)s, -e; Bügel m (у кошыка і г. д.);

3. спарт. (у кракеце) Tor n -(e)s, -e;

4. грам., матэм. Klámmer f -, -n;

кру́глыя ду́жкі rúnde Klámmern;

квадра́тныя ду́жкі éckige Klámmern;

фігу́рныя ду́жкі geschwéifte [geschwúngene] Klámmern;

у ду́жкі; у ду́жках in Klámmern;

вы́несці за ду́жкі áusklammern, aus der Klámmer nehmen*;

заключы́ць у ду́жкі éinklammern vt, in Klámmern éinschließen* [sétzen];

адкры́ць ду́жкі die Klámmern áuflösen; entklámmern vt;

◊

скажу́ ў ду́жках… nebenbéi bemérkt…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)