Verbum

ю́да ​¹, ‑ы, м.

Пагард., лаянк. Здраднік. [Паддубны:] — Я юдам не стану. Ад мяне вы звестак не атрымаеце. М. Ткачоў.

[Ад імені аднаго з вучняў Ісуса Хрыста, які, па евангельскай легендзе, прадаў свайго настаўніка за 30 сярэбранікаў.]

ю́да ​², ‑а, н.

У выразе: цуда-юда гл. цуда.

юдаі́зм, ‑а і ‑у, м.

1. ‑у. Уст. Тое, што і іудаізм.

2. ‑а. Моўны зварот, выраз, якія ўласцівы яўрэйскай мове.

юдафі́л, ‑а, м.

Прыхільнік усяго яўрэйскага.

[Ад лац. judaeus — яўрэй і грэч. philos — сябра.]

юдафі́льскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юдафіла, юдафільства. Юдафільская палітыка.

юдафі́льства, ‑а, н.

Прыхільнасць да ўсяго яўрэйскага.

юдафо́б, ‑а, м.

Ненавіснік яўрэяў; антысеміт.

[Ад лац. judaeus — яўрэй і грэч. phobos — страх, боязь.]

юдафо́бскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да юдафоба, юдафобства; антысеміцкі.

юдафо́бства, ‑а, м.

Ненавісніцтва да ўсяго яўрэйскага; антысемітызм.

юдо́ль, ‑і, ж.

Кніжн. уст. Пра месца, дзе пакутуюць, церпяць мукі. О зямля, святая калодніца, Гора, мужнасці, смерці юдоль! Караткевіч. // Жыццё з яго нягодамі і смуткам. [Сімеон-столпнік] забіраўся на слуп, каб быць падалей ад зямной юдолі. «ЛіМ».