юс, юса, м.
Спец. Назва дзвюх літар у стараславянскім алфавіце, якія абазначалі насавыя галосныя.
•••
Юс вялікі — літара Ѫ стараславянскага алфавіта, якая абазначала «о» насавое.
Юс малы — літара ѧ стараславянскага алфавіта, якая абазначала «е» насавое.
ю́савы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да юса, напісаны з юсамі. Юсавае пісьмо.
юсты́цыя, ‑і, ж.
1. Правасуддзе, судаводства. Савецкая юстыцыя. Буржуазная юстыцыя.
2. Сукупнасць дзяржаўных органаў, якія займаюцца судаводствам; сістэма судовых устаноў. Міністэрства юстыцыі.
[Лац. justitia — справядлівасць.]
юсцірава́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для юсціравання. Юсціравальны станок.
юсцірава́нне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. юсціраваць і юсціравацца.
юсцірава́цца, ‑руецца; незак.
Спец.
1. Рэгулявацца, вывярацца (пра механізмы, прыборы).
2. Зал. да юсціраваць.
юсцірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.
Спец. Дакладна падагнаць (падганяць), адрэгуляваць (рэгуляваць), выверыць (вывяраць) механізм, прыбор і пад. Юсціраваць мікраскоп. Юсціраваць інструмент.
[Ад ням. justieren — вывяраць ад лац. justus — правільны.]
юсціро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.
Спец. Праверка і наладка прыбораў і механізмаў (звычайна оптыка-механічных вымяральных прыбораў). Юсціроўка аптычных прыбораў.
юсціро́ўшчык, ‑а, м.
Спец. Спецыяліст па юсціроўцы.