Verbum

юбіля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да юбіляр.

ю́бка, ‑і, ДМ юбцы; Р мн. юбак; ж.

Спец. Бакавыя сценкі (ці ніжняя частка іх) якога‑н. цыліндрычнага вырабу. Юбка поршня.

ювелі́р, ‑а, м.

1. Майстар, які вырабляе прадметы мастацтва, упрыгожанні і пад. з каштоўных металаў, з каштоўнымі камянямі. Па звычцы або па традыцыі самай дакладнай лічаць працу ювеліра, гадзіннікавага майстра, аптэкара. Матрунёнак.

2. Прадавец такіх прадметаў, упрыгожанняў.

[Гал. juwelier.]

ювелі́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да прадметаў мастацтва і ўпрыгожанняў з каштоўных металаў і камянёў, да іх вырабу, продажу і пад. Ювелірныя вырабы. Ювелірная майстэрня. Ювелірны магазін.

2. перан. Тонкі, дасканалы; такі, як у ювеліра. Ювелірная работа. Ювелірная дасканаласць. // Умела і старанна апрацаваны (пра часткі, дэталі чаго‑н. і пад.).

•••

Ювелірнае мастацтва — від дэкаратыўнага прыкладнога мастацтва, звязанага з вырабам упрыгожанняў, прадметаў быту з каштоўных металаў у спалучэнні з каштоўнымі камянямі.

ювенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае рэзервы чалавечага арганізма і шляхі захавання прымет маладосці на працягу даўгалетняга жыцця.

[Ад лац. juvenis — гоны, малады.]

ювена́льны, ‑ая, ‑ае.

Непалаваспелы.

[Лац. juvenalis — юны.]

югасла́вы, ‑аў; адз. югаслаў, ‑лава, м.; югаслаўка, ‑і, ДМ ‑лаўцы; мн. югаслаўкі, ‑лавак; ж.

Насельніцтва Югаславіі.

югасла́ў,

гл. югаславы.

югасла́ўка,

гл. югаславы.

югасла́ўскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Югаславіі, югаславаў, які належыць, уласцівы ім. Югаслаўскі звычай.