разграба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да разгрэбці.
разгра́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.
Грабячы, расцягнуць, раскрасці. [Нявідны:] — Пазганялі нас паны сваім войскам з нашай кроўнай зямлі, папалілі нашы хаты, разбурылі нашы гарапашніцкія двары, разграбілі наш набытак. Колас.
разграбле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разграбіць.
разгра́блены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разграбіць.
разграмі́ць, ‑грамлю, ‑граміш, ‑граміць; зак., каго-што.
1. Разарыць, разбурыць. Разграмілі польскія легіянеры Мартынаву хату, павыбівалі вокны. Колас. Дэфензіва разграміла рэдакцыю газеты, а самога паэта і яго таварышаў, што групаваліся вакол гэтай трыбуны, кінула на лаву падсудных. «Полымя».
2. Разбіць, знішчыць у баі, у выніку барацьбы. А ішлі яны [партызаны] граміць варожы гарнізон у Вежанцы. І разграмілі. Бой быў цяжкі. Паўлаў. Не паспелі разграміць Юдзеніча, як з захаду пачалі насоўвацца белагвардзейскія легіёны Пілсудскага. Паслядовіч. // перан. Даказаць ілжывасць, памылковасць чыіх‑н. перакананняў; нанесці ідэйнае паражэнне каму‑н.; разнесці. Вось дык крытык! Ну і смелы! Пачытай — агорне страх. Без аглядак зборнік цэлы Разграміў у пух і прах. Гілевіч. Дзеля хутчэйшага дасягнення .. мэты неабходна было разграміць трацкісцка-зіноўеўскі блок. «Полымя».
разграфі́ць, ‑флю, ‑фіш, ‑фіць; зак., што.
Расчарціць на графы. Разграфіць ліст паперы.
разграфлёны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад разграфіць.
разграфля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да разграфляць.
разграфля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да разграфіць.
разгро́м, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. разграміць. // Сляды, вынік гэтага дзеяння. На двары поўны разгром. Шмат друзу, растаптаныя гільзы ад патронаў. Гурскі.