Verbum

гегемо́нія, ‑і, ж.

Першынство, перавага ў сіле ўплыву; кіраўніцтва. Гегемонія пралетарыяту ў рэвалюцыі.

[Грэч. hēgenomia — камандаванне, панаванне.]

гедані́зм, ‑у, м.

Ідэалістычны напрамак у этыцы, які сцвярджае, што вышэйшым ідэалам, мэтай жыцця з’яўляецца асалода, уцеха.

[Ад грэч. hēdonē — асалода.]

гедані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік геданізму.

гедані́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да геданізму. Геданічная этыка.

гее́на, ‑ы, ж.

Кніжн. уст. Пекла.

[Грэч. geena.]

ге́йзер, ‑а, м.

Перыядычна дзеючая гарачая крыніца вулканічнага паходжання.

[Ісланд. geysir.]

ге́йзерны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да гейзера. Гейзерная вада.

гейм, ‑а, м.

Спец. Частка партыі, пэўны лік ачкоў у некаторых гульнях, пераважна ў тэнісе.

[Англ. game — гульня.]

ге́йша, ‑ы, ж.

Прафесіянальная спявачка і танцоўшчыца ў чайных дамах у Японіі.

гекато́мба, ‑ы, ж.

Ахвярапрынашэнне ў Старажытнай Грэцыі (першапачаткова са 100 быкоў або іншых жывёл). // перан. Вялізныя ахвяры вайны, тэрору, эпідэміі і пад.

[Грэч. hekatómbē ад hekatón — сто і bús — бык.]