Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.

шліхтава́льшчыца, ‑ы, ж.

Спец. Жан. да шліхтавальшчык.

шліхтава́нне ​1, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ​1.

шліхтава́нне ​2, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ​2.

шліхтава́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць ​1.

2. у знач. прым. Які шліхтавалі, падверглі шліхтаванню ​1.

шліхтава́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад шліхтаваць ​2.

шліхтава́цца ​1, ‑туецца; незак.

Зал. да шліхтаваць ​1.

шліхтава́цца ​2, ‑туецца; незак.

Зал. да шліхтаваць ​2.

шліхтава́ць ​1, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Прамочваць, насыпаць шліхтай ​1. Шліхтаваць вяроўку. Шліхтаваць тканіну.

шліхтава́ць ​2, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Складваць, збіраць што‑н. у шліхту ​2. Шліхтаваць торф. Шліхтаваць дошкі.

шліхто́ўка ​1, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ​1.

шліхто́ўка ​2, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. шліхтаваць ​2.

шліхту́бель, ‑я, м.

Рубанак з двайным лязом, прызначаны для чыстага стругання.

[Ням. Schlichthobel.]

шліц, ‑а, м.

Спец.

1. Проразь для адвёрткі ў галоўцы шрубы.

2. Разрэз на спінцы ці на баках пінжака, паліто і пад. Не тоячыся, разглядалі адзін аднаго. І, канешне, Віктара — спакойнага, у чорным, з двума.. шліцамі пінжаку. Карпаў.

[Ням. Schlitz.]

шлі́цавы, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае шліц, з’яўляецца шліцам (у 1 знач.). Шліцавая ўтулка. Шліцавая нарэзка.

2. Прызначаны для вырабу, апрацоўкі шліца (у 1 знач.).

шлу́нак, ‑нка, м.

Абл. Страўнік. Не да цвярозых думак, Калі сасмаглы шлунак Нібыта навылёт агнём пячэ. Вітка.