Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

фотагазе́та, ‑ы, ДМ ‑зеце, ж.

Газета, звычайна насценная, якая складаецца з фатаграфій і подпісаў да іх.

фотаге́н, ‑у, м.

Уст. Мінеральнае масла, атрыманае перагонкай нафты, смалы і інш., якое ўжывалася для асвятлення.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і génos — род.]

фотагені́чнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць фотагенічнага. Хоць бы глянуць было на што: ні прыстойных форм, ні фотагенічнасці твару. Лось.

фотагені́чны, ‑ая, ‑ае.

Такі, які мае знешне выразныя рысы, што добра перадаюцца на фотаздымку ці на экране. Фотагенічны твар. Фотагенічны выгляд.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і §епоз — род.]

фотагравірава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для фотагравіравання. Фотагравіравальны апарат.

фотагравірава́нне, ‑я, н.

Выраб друкаваных форм (клішэ) фотаэлектрычным спосабам.

фотагравю́ра, ‑ы, ж.

Рэпрадукцыя карціны ці фотаздымка, атрыманая шляхам друкавання з металічнай або пластмасавай пласцінкі, апрацаванай фотахімічным спосабам.

фотагравю́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотагравюры.

фотаграмметры́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па фотаграмметрыі.

фотаграмметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фотаграмметрыі, ажыццяўляецца з яе дапамогай. Фотаграмметрычная апрацоўка. // Які служыць для ажыццяўлення работ па фотаграмметрыі. Фотаграмметрычная лабараторыя.