Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

надгні́сці, ‑гніе; зак.

Трошкі падгніць. Яблык надгніў.

надгні́ць, ‑гніе; зак.

Тое, што і надгнісці.

надго́рны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца над гарою, гарамі, вышэй гары, гор. З надгорных туманаў выходзіў бледны месяц. Самуйлёнак.

надгру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца, размешчаны над грудзьмі, вышэй грудзей. Надгрудныя мышцы.

надгрыза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да надгрызці.

надгры́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад надгрызці.

надгры́зці, ‑грызу, ‑грызеш, ‑грызе; ‑грызём, ‑грызяце; зак., што.

Адгрызці невялікую частку чаго‑н., адкусіць. Надгрызці булку. Надгрызці яблык.

наддава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае; ‑даём, ‑даяце.

Незак. да наддаць.

надда́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наддаць (у 1, 2 знач.).

надда́ткі, ‑аў; адз. наддатак, ‑тка, м.

Уст. Зямля, якая дадавалася да асноўнага зямельнага надзелу.