Verbum

га́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Брахаць. Сабакі кідаліся пад колы і на колы, гаўкалі на буланчыка, круцячыся ў яго пад нагамі, хапалі зубамі за пугу... Якімовіч.

2. перан. Нагаворваць, паклёпнічаць (пра зламысных людзей).

га́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм. Аднакр. да гаўкаць.

гаўля́йтар, ‑а, м.

У час Вялікай Айчыннай вайны — вярхоўны правіцель вобласці, акупіраванай нямецка-фашысцкімі захопнікамі.

[Ад ням. Gau — вобласць і Leiter — кіраўнік.]

гаўптва́хта, ‑ы, ДМ ‑хце, ж.

1. Памяшканне для трымання пад арыштам ваеннаслужачых. Пасадзіць на гаўптвахту. □ Палкоўнік загадаў зняць пікет і адправіць яго ў поўным складзе на гаўптвахту. Мікуліч.

2. Уст. Галоўны каравул у крэпасці, горадзе; каравульнае памяшканне з пляцоўкай для вывядзення каравула.

[Ням. Hauptwache.]

гафрырава́льны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для гафрыравання. Гафрыравальная машына.

гафрырава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.

гафрырава́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад гафрыраваць.

2. у знач. прым. З гафрыроўкай. Гафрыраваная папера. Гафрыраваная трубка.

гафрырава́цца, ‑руецца; незак.

1. Рабіцца складчатым, гафрыраваным; паддавацца гафрыроўцы.

2. Зал. да гафрыраваць.

гафрырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Рабіць на якім‑н. гладкім матэрыяле (метале, тканіне, паперы і пад.) рады паралельных хвалепадобных складак. Гафрыраваць каўнер. Гафрыраваць бляху.

[Фр. gaufrer — адціскаць узор.]

гафрыро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. гафрыраваць.

2. Рад паралельных хвалепадобных складак на чым‑н. Аздобіць плацце гафрыроўкай.