Verbum

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой‑н. галіне. Вайсковы, гандлёвы аташэ. // Малодшы дыпламатычны ранг (у ведамстве замежных спраў).

[Фр. attaché.]

атаяса́міць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Кніжн. Тое, што і атоесніць.

атаяса́мленне, ‑я, н.

Тое, што і атаясамліванне.

атаяса́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад атаясаміць.

атаяса́мліванне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. атаясамліваць — атаясаміць.

атаяса́млівацца, ‑аецца; незак.

Зал. да атаясамліваць.

атаяса́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да атаясаміць.

атаясня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да атоесніць.

атла́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Мужчынская статуя, якая падтрымлівае перакрыцце будынка, порціка і звычайна прыстаўляецца да сцяны або калоны. Атланты Эрмітажа.

2. Першы шыйны пазванок у вышэйшых пазванковых.

а́тлас, ‑а, м.

Зборнік геаграфічных, гістарычных і інш. карт, а таксама табліц, малюнкаў, чарцяжоў, схем і пад. Геаграфічны атлас. Заалагічны атлас.

[Паводле імя міфічнага велікана Атланта (грэч. Atlas).]

атла́с, ‑у, м.

Тканіна з гладкім, бліскучым правым бокам. Чорны атлас.

[Араб. atlas — гладкі, малакаштоўны — пра шоўк.]