Verbum

астэні́я, ‑і, ж.

Стан агульнай слабасці арганізма; бяссілле.

[Ад грэч. astheneia.]

астэо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне астэалогіі.

астэро́іды, ‑аў; адз. астэроід, ‑а, М ‑дзе, м.

Малыя планеты, якія абарачаюцца вакол Сонца, галоўным чынам паміж арбітамі Марса і Юпітэра.

[Ад грэч. asteon — зорка і eidos — выгляд.]

асуджа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які асуджае. Асуджальны позірк.

асу́джанасць, ‑і, ж.

Стан асуджанага. Асуджанасць лёсу.

асу́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад асудзіць.

2. у знач. прым. Такі, якому суджана гібель.

3. у знач. наз. асу́джаны, ‑ага, м.; асу́джаная, ‑ай, ж. Той (тая), хто прызнаны вінаватым і нясе кару згодна з судовым прыгаворам.

асуджа́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да асуджаць.

асуджа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асудзіць.

асу́джвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да асуджваць.

асу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асудзіць.