Verbum

асмо́л, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмольваць — асмаліць ​².

2. Смалістая драўніна хвойных народ. Пнёвы асмол.

асмо́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад асмаліць ​².

асмо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Тое, што і асмол (у 1 знач.).

асмо́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмольваць — асмаліць ​².

асмо́львацца, ‑аецца.

Незак. да асмаліцца ​².

асмо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асмаліць ​².

асмо́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па асмолцы.

асмо́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да асмольшчык.

асму́гласць, ‑і, ж.

Уласцівасць асмуглага. Асмугласць ляжала на.. [Волеччыных] шчоках. Чорны.

асму́глы, ‑ая, ‑ае.

1. Тое, што і смуглы. // Абветраны; загарэлы. Сустрэну я мілага, прыгожага свайго, надзену на галаву яму васількова-блакітны вянок, і ўсміхнецца мілы ды пацалуе ў асмуглыя вусны. Каваль. Асмуглыя рукі яе [дзяўчыны] Захінаюць кажушок стары. Глебка.

2. Тое, што і асмужаны (у 2 знач.). Глядзіць [месяц] на дол, на лес асмуглы, Як нейкі дбалы вартаўнік. Колас. І назаўсёды асталася дзесьці і каляіністая сцежка паўз лес, і асмуглае неба, і маці. Чорны.