Verbum

асма́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да асманаў, належыць ім (у афіцыйных назвах, якія адносяцца да старой султанскай Турцыі); тое, што і турэцкі. Асманская імперыя.

асма́ны, ‑аў.

Старая назва туркаў. (Паводле імя султана Асмана І, заснавальніка Асманскай імперыі).

асматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да осмасу. Асматычны ціск.

асме́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. асмейваць — асмяяць.

асме́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да асмейваць.

асме́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асмяяць.

асме́ліцца, ‑люся, ‑лішся, ‑ліцца; зак.

Набрацца рашучасці, адважыцца што‑н. зрабіць, сказаць і пад. Нарэшце ранічкаю, калі не зусім яшчэ развіднелася, Саўка асмеліўся зайсці ў Цімохаў двор. Колас.

асме́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.

Прыдаць каму‑н. смеласці, рашучасці, адвагі. Ты [гусляр] адважыўся мне на сляпы перакор Вызваняці сусветныя грэлі; Платы маю шмат я для такіх непакор, Хто сябе проці мне стаць асмеліў. Купала.

асме́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да асмеліцца.

асме́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да асмеліць.