Verbum

нагно́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагнаіць.

нагно́йвацца, ‑аецца.

Незак. да нагнаіцца.

нагну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад нагнуць.

нагну́цца, ‑гнуся, ‑гнешся, ‑гнецца; ‑гнёмся, ‑гняцеся; зак.

Сагнуўшыся, нахіліцца. Жанчына нагнулася над дзіцём. Чорны. — Малайчына, што нічога не забыла, — пагладзіў дзед унучку па галоўцы, нагнуўся і пацалаваў. Юрэвіч.

нагну́ць, ‑гну, ‑гнеш, ‑гне; ‑гнём, ‑гняце; зак.

1. што. Сагнуўшы, нахіліць, накіраваць уніз. Нагнуць галаву. □ Сцёпка нагнуў галінку, сарваў тры зялёныя яблыкі — сабе, Лазавіку, Свідзерскаму. Хомчанка.

2. чаго. Нарабіць, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго‑н. гнутага. Нагнуць дуг.

нагнясці́, ‑гняту, ‑гняцеш, ‑гняце; ‑гняцём, ‑гнецяце; зак., што і чаго.

Пры дапамозе ціску перамясціць і сканцэнтраваць у абмежаванай прасторы (газы, вадкасці і г. д.). Нагнясці ваду. Нагнясці паветра.

•••

Нагнясці ціск (спец.) — павялічыць ціск.

нагнята́льнік, ‑а, м.

Прыбор для нагнятання. Механічны нагнятальнік.

нагнята́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для нагнятання. Нагнятальны насос. Нагнятальны клапан.

нагнята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. нагнятаць — нагнясці.

нагнята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да нагнятаць.