Verbum

ангідры́д, ‑у, М ‑родзе, м.

Вокісел, які пры злучэнні з вадой дае кіслату.

[Ад грэч. an — без- і hydrōr — вада.]

ангідры́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Мінерал (бязводны сернакіслы кальцый), які ў злучэнні з вадой дае гіне.

[Ад грэч. an — без- і hydrōr — вада.]

ангі́на, ‑ы, ж.

Запаленне слізістай абалонкі зева, асабліва міндалепадобных залоз.

[Лац. angina.]

англама́н, ‑а, м.

Чалавек, які захапляецца ўсім англійскім.

англама́нія, ‑і, ж.

Захапленне ўсім англійскім.

англаса́кс,

гл. англасаксы.

англасаксо́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да англасаксаў.

англаса́ксы, ‑аў; адз. англасакс, ‑а, м.

Народнасць, якая ўтварылася ў Англіі ў 7–10 стст. пасля англасаксонскага заваявання ў выніку змяшання англаў, саксаў, ютаў і часткова элементаў кельцкіх плямён.

англафі́л, ‑а, м.

Прыхільнік англійскай нацыі, культуры і пад.

англафі́льства, ‑а, м.

Прыхільнасць да англійскай нацыі, культуры і пад.