шве́йнік, ‑а, м.
Работнік швейнай прамысловасці. Нясуць працоўныя рапарты Першамаю стваральнікі новых станкоў і машын, абутнікі, швейнікі, харчавікі. «Звязда».
шве́йны, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з шыццём адзення, бялізны і пад. Швейнае майстэрства. Швейная работа. // Прызначаны для шыцця. Многа [у магазіне] ўсялякай крамніны, швейных машын, веласіпедаў. Купляюць усё гэта жыхары Заполля. Бялевіч. // у знач. наз. шве́йная, ‑ай, ж. Майстэрня, фабрыка або памяшканне, дзе шыюць адзенне. — А Ніна дзе што робіць? Не выйшла замуж яшчэ? — Выйшла. У Мінску, на швейнай працуюць абое. Сына мае, мужам не нацешыцца. Пальчэўскі.
швейца́р, ‑а, м.
Вартаўнік ля знадворных дзвярэй у пад’ездах устаноў, рэстаранаў, гасцініц і жылых памяшкаяняў. [Краўчанку] прыпыніў швейцар: — Уваход забаронены, таварыш. Мікуліч. Я з абурэннем патрабую прапусціць матку, але швейцар і слухаць не хоча. Мядзёлка.
[Ням. Schweizer.]
швейца́рскі 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да Швейцарыі, швейцарцаў, які належыць, уласцівы ім. Швейцарская прырода. Швейцарская культура. // Такі, як у Швейцарыі; выраблены ў Швейцарыі. Швейцарскія каровы. Швейцарскі гадзіннік. Швейцарскі сыр.
швейца́рскі 2, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да швейцара, належыць яму. Швейцарская служба. Швейцарская ліўрэя.
2. у знач. наз. швейца́рская, ‑ай, ж. Памяшканне, якое прымыкае да параднага пад’езда; вестыбюль. Увайсці ў швейцарскую.
швейца́рцы, ‑аў; адз. швейцарац, ‑рца, м.; швейцарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. швейцаркі, ‑рак; ж.
Насельніцтва Швейцарыі.
шве́лер, ‑а, м.
Спец. Від стальнога пракату, які мае ў сячэнні форму літары П.
[Ням. Schweller.]
шве́лерны, ‑ая, ‑ае.
Які з’яўляецца швелерам. Швелернае жалеза.