Verbum

несклада́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Просты па сваёй прыродзе, будове, выкананню і пад. Нескладаны механізм.

2. Які не з’яўляецца цяжкім для ажыццяўлення, вырашэння; няцяжкі. Нескладанае пытанне. □ Самая нескладаная аперацыя ў [панскай] Польшчы каштавала столькі, што можна было на гэтыя грошы купіць карову. Карпюк.

нескладо́вы, ‑ая, ‑ае.

У мовазнаўстве — які не ўтварае складу. Нескладовыя гукі.

нескланя́льнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць нескланяльнага.

нескланя́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае форм скланення. Нескланяльныя назоўнікі.

неслужбо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае адносін да службовых абавязкаў. Неслужбовыя гадзіны.

не́слух, ‑а, м.

Разм. Непаслухмяны, свавольны чалавек (часцей аб дзецях). — Вярніся, неслух! — пачуў.. [Валодзька] дзедаў загад, але і не падумаў спыніцца. Мележ. — Маўчаць! — крыкнуў настаўнік і загадаў неслухам выйсці за дзверы. Ракітны.

неслухмя́насць, ‑і, ж.

Уласцівасць неслухмянага; непаслушэнства.

неслухмя́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Жан. да неслух.

неслухмя́нства, ‑а, н.

Тое, што і непаслушэнства.

неслухмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і непаслухмяны. Яўхім.. дужай рукой прыпыніў неслухмянага каня, весела паздароўкаўся. Мележ. Неслухмяныя ногі адводзілі ўбок. Арыядна смялей накіроўвала крок. Дубоўка. Я міжвольна схамянуўся. Неслухмяны чуб паправіў. Панчанка.