Verbum

швартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Прымацоўваць, прывязваць судна швартовамі да прычальных прыстасаванняў. Швартаваць параход.

шварто́віць, ‑тоўлю, ‑товіш, ‑товіць; незак., што.

Разм. Тое, што і швартаваць. Швартовіць судна.

шварто́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да швартова, прызначаны для швартавання. Швартовыя канцы. Швартовая каманда. Швартовая лябёдка.

2. Які робіцца, выконваецца на судне, замацаваным швартовамі. Швартовыя выпрабаванне.

шварто́ў, ‑това, м.

Трос або ланцуг для прывязвання судна да прычальных прыстасаванняў. Прымацаваць швартовамі. Аддаваць швартовы.

[Ад гал. zwaartouw.]

швах, у знач. вык.

Разм. Дрэнна, кепска. [Садовіч:] — Дык гэта, брат, ужо швах справа! Колас.

[Ням. schwach.]

шва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жанчына, якая прафесіянальна займаецца шыццём. Апраналася панна Ядвіга паводле апошняй моды з Вільні. Так гаварыла ёй местачковая швачка. Бядуля.

•••

Ні качка, ні швачка гл. качка.

швед,

гл. шведы.

шве́дка,

гл. шведы.

шве́дскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Швецыі, шведаў, які належыць, уласцівы ім.

•••

Шведская сценка гл. сценка.

шве́ды, ‑аў; адз. швед, ‑а, М ‑дзе, м.; шведка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. шведкі, ‑дак; ж.

Народ скандыпаўскай групы, які складае асноўнае насельніцтва Швецыі.

•••

За дзедам-шведам гл. дзед ​¹.