Verbum

рэфлексалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфлексалогіі. Рэфлексалагічны метад.

рэфлексало́гія, ‑і, ж.

Напрамак у псіхалогіі, які разглядае ўсю псіхічную дзейнасць як сукупнасць рэфлексаў.

[Ад слова рэфлекс і грэч. logos — вучэнне.]

рэфлексі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рэфлектыўны.

рэфле́ксія, ‑і, ж.

Кніжн. Роздум, поўны сумненняў, хістанняў; аналіз сваіх думак і перажыванняў. Студэнт у дваццаць шэсць гадоў. Піша няўдалыя вершы, якія не друкуюць. Поўны няўпэўненасці, рэфлексы. Навуменка.

[Ад лац. reflexio — адлюстраванне.]

рэфле́ксны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Звязаны з адлюстраваннем святла, радыёхваль і пад.

рэфлексо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне рэфлексалогіі.

рэфлектава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак.

1. Адказваць рэфлексам (у 1 знач.) на знешняе раздражненне.

2. Кніжн. Раздумваць, разважаць.

[Ад лац. reflectere — адлюстроўваць.]

рэфле́ктар, ‑а, м.

1. Увагнутае люстра для адбіцця светлавых або цеплавых праменяў. Кінааператары здымалі вячэрнюю Маскву. Яркае святло рэфлектараў сляпіла. Савіцкі. «Магчыма, грэлкі давалі мала цеплыні, — крыху збянтэжана думаў я, — электрычная печка з рэфлектарам пройме да самых касцей». Паслядовіч.

2. Тэлескоп, у якім адлюстраванне атрымліваецца пры дапамозе ўвагнутага люстра.

рэфле́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфлектара. Рэфлектарная лямпа.

рэфлекто́метр, ‑а, м.

Прыбор для вызначэння каэфіцыента адлюстравання святла.

[Ад лац. reflectere — адлюстроўваць і грэч. metreō — мераю.]