Verbum

неправаздо́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Стан неправаздольнага. Неправаздольнасць наследніка.

неправаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае юрыдычных правоў і няздольны несці юрыдычныя абавязкі.

неправаме́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неправамернага.

неправаме́рны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае законных падстаў, які робіцца не па праву; незаконны. Неправамерныя прэтэнзіі.

неправамо́цнасць, ‑і, ж.

Спец. Стан неправамоцнага. Неправамоцнасць суда.

неправамо́цны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае права рабіць што‑н., які не надзелены паўнамоцтвамі. Неправамоцны дэлегат.

неправасу́ддзе, ‑я, н.

Уст. Судаводства, заснаванае на парушэнні правоў, законаў.

неправасу́дны, ‑ая, ‑ае.

Уст. Які не адпавядае патрабаванням закону, які парушае закон. Неправасудны прыгавор.

неправе́раны, ‑ая, ‑ае.

Які не прайшоў праверкі. Неправераны факт.

неправе́траны, ‑ая, ‑ае.

Які не праветрываўся, не быў праветраны. [Гаспадар] павёў гасцей у глыб свае хаты, у чысты пакойчык, хоць і неправетраны. Колас.