Verbum

неназіра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не вызначаецца назіральнасцю. Неназіральны падарожнік.

неназнаро́к, прысл.

Разм. Тое, што і незнарок.

ненакры́ты, ‑ая, ‑ае.

Які не закрыты, не пакрыты чым‑н. зверху. Уздоўж пакойчыка ненакрыты даўгаваты стол, вакол стала гнутыя венскія крэслы. Мележ.

ненападзе́нне, ‑я, н.

Адмаўленне дагаворных бакоў ад якіх‑н. варожых дзеянняў у адносінах паміж сабой. Пакт аб ненападзенні.

ненарма́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць і стан ненармальнага; адхіленне ад нормы.

2. Ненармальная з’ява. [Кісель:] — Дык я пытаюся ў вас, да якога часу ў нас будуць прадаўжацца такія ненармальнасці. Паслядовіч.

ненарма́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адхіленні ад нормы. Ненармальны крывяны ціск. Ненармальны сон.

2. Разм. Душэўнахворы; псіхічна неўраўнаважаны.

ненармірава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не падлягае нарміраванню, не вызначаецца нормай, нормамі. Ненарміраваны працоўны дзень.

ненаро́кам, прысл.

Разм. Выпадкова, ненаўмысна; незнарок. Мы стаялі ўдвух, і тугая каса Ненарокам кранула мой твар. Панчанка. — Чаму ты не жэнішся? — прыставала Лёдзя, як бы ненарокам кладучы руку на старонку падручніка, якую чытаў брат. Карпаў.

ненасе́ленасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан ненаселенага.

ненасе́лены, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і незаселены.