Verbum

вярхі́, ‑оў; адз. няма.

1. Вышэйшыя, кіруючыя колы грамадства. Кіруючыя вярхі. Сустрэча ў вярхах. Вярхі феадальнага грамадства.

2. Высокія гукі, ноты. Браць вярхі. Чыстыя вярхі.

3. Неглыбокія, павярхоўныя веды ў якой‑н. галіне, спецыяльнасці. Нахапацца вярхоў.

вярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вярхоўя ракі; размешчаны ў верхнім цячэнні ракі.

вярхо́м, прысл.

Тое, што і верхам.

вярхо́ўе, ‑я, н.

Верхняе цячэнне ракі і мясцовасць, якая прылягае да яе. Найбольш значныя лясныя масівы, з перавагай сасны, захаваліся ў вярхоўях Бярэзіны. Прырода Беларусі.

вярхо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Галоўны. Вярхоўны галоўнакамандуючы. Вярхоўны заканадаўчы орган.

•••

Вярхоўны Савет БССР — найвышэйшы заканадаўчы орган дзяржаўнай улады БССР.

Вярхоўны Суд БССР — найвышэйшы судовы орган БССР.

вярце́цца, вярчуся, верцішся, верціцца; незак.

Тое, што і круціцца.

•••

Вярцецца на языку — пра немагчымасць успомніць што‑н.

вярце́ць, вярчу, верціш, верціць; незак.

Тое, што і круціць.

вярча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вярчэння. Вярчальны рух.

вярчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вярцець, вярцецца.

вярша́ліна, ‑ы, ж.

Тое, што і вершаліна. Здавалася нават, што зоры на небе На гонкіх вяршалінах бору растуць. Броўка. Клён сваёй вяршалінай зялёнай Да акна майго не дастае. Панчанка.