незаня́тасць, ‑і, ж.
Стан незанятага (у 2 знач.).
незаня́ты, ‑ая, ‑ае.
1. Які пустуе, застаецца незапоўненым. Незаняты пакой. □ Незанятых лавак не было, і прыйшлося апусціцца на тую, дзе ўжо сядзеў нейкі дзядок. Багдановіч.
2. Які нічым не займаецца; свабодны. За рыдлёўкі і сякеры ўзяліся незанятыя ў падрыўных групах мужчыны і жанчыны цывільнага лагера. Паслядовіч.
незапа́мятны, ‑ая, ‑ае.
Вельмі даўні. Ляжыць гэты белы камень тут з незапамятных часоў, і старыя кажуць, што ад яго і назва вёскі пайшла — Белая. Васілевіч.
незапатрабава́ны, ‑ая, ‑ае.
Якога не запатрабаваў адрасат (пра груз, пісьмо). Незапатрабаваны багаж.
незапла́чаны, ‑ая, ‑ае.
Які не паспелі заплаціць. Незаплачаны доўг.
незапля́млены, ‑ая, ‑ае.
Які не мае плям; чысты. Незаплямленая сукенка.
незапо́мны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і незапамятны. Самой ракі не відаць, у незапомныя часы яна адступіла ад лесу на добры кіламетр. Шамякін.
незапяча́таны, ‑ая, ‑ае.
Не закрыты, на які не наложана пячатка. Незапячатаная кантора. // Незаклеены (пра канверт, пісьмо). Прынеслі незапячатанае пісьмо.
незара́джаны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае зараду. Ішоў [Тапурыя] па-лёгкаму: за плячыма боўталася незараджаная стрэльба, у руках быў кій. Самуйлёнак. Нейтрон з’яўляецца нейтральнай, незараджанай часцінкай. «Маладосць». // Які не падрыхтаваны да дзеяння (пра некаторыя прылады). Незараджаны фотаапарат.
незара́злівы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і незаразны.