незамаскірава́ны, ‑ая, ‑ае.
Які не мае маскіроўкі. Незамаскіраванае акно. // перан. Яўны, адкрыты. Незамаскіраваны падман.
незаме́нны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якога цяжка або нельга замяніць; выключна патрэбны. Незаменны чалавек. Незаменны корм. □ У атрадзе сябры зрабіліся незаменнымі разведчыкамі. Шамякін.
незамо́жны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Матэрыяльна не забяспечаны, бедны. Незаможны селянін.
незаму́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.
Разм. Незамужняя жанчына. Бачыць дзед — не на яго жаданне справа хіліцца, і высватаў сабе дзеўку-саракавуху, незамужку. Лужанін.
незаму́жні, ‑яя, ‑яе.
1. (‑яя). Якая не знаходзіцца ў шлюбе, замужам. Незамужняя дачка.
2. Не звязаны з замужжам. Незамужняе жыццё.
незамыслава́ты, ‑ая, ‑ае.
Просты, нескладаны. Незамыславаты чарцёж. Незамыславаты сюжэт п’есы. □ Лабановіч хадзіў па могілках, спыняўся над магіламі, дзе яшчэ можна было прачытаць незамыславатыя на[д]пісы. Колас.
незамяні́мы, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і незаменны. — У справе наш Грэчка герой. І ў дарозе чалавек ён незамянімы, — уступіліся мы за свайго таварыша. Няхай. [Рыгор — Калядзе:] — Зазнаўся ад пахвалы, думаеш, што ты незамянімы... Грамовіч.
незамярза́ючы, ‑ая, ‑ае.
Такі, які не замярзае зімой. Незамярзаючы порт. □ Справа пачыналіся непраходныя смаленскія лясы з балотамі і вечна незамярзаючымі чортавымі вокнамі. Асіпенка.