Verbum

недавы́карыстаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкарыстаць недастаткова, не поўнасцю. Недавыкарыстаць адпушчаныя сродкі.

недавыкарысто́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Недастаткова, не поўнасцю выкарыстоўвацца.

2. Зал. да недавыкарыстоўваць.

недавыкарысто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да недавыкарыстаць.

недавыко́нвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да недавыконваць.

недавыко́нваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да недавыканаць.

недавы́ручка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Недастатковая, няпоўная выручка. У гандлёвай сетцы недавыручка.

недавы́ручыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Выручыць менш, чым меркавалася; недаатрымаць (пра грошы). Недавыручыць планавую суму грошай.

недавяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што і чаго.

Звязаць што‑н. не да канца. Недавязаць шалік. Недавязаць рукавіцы.

недавя́рак, ‑рка, м.

Разм.

1. Бязлітасны, жорсткі чалавек; ліхадзей. [Ласянё] яшчэ з тыдзень хадзіла. А потым і яго не стала. Таксама забілі, недавяркі. Ермаловіч.

2. Чалавек, які не верыць у бога; бязбожнік.

3. Тое, што і недаверак. Алік падсунуўся бліжэй да Лёнькі і папрасіў: — Раскажы гэтаму недавярку, як твой бацька позняй восенню пераплыў Дняпро са зброяй, з радыёстанцыяй. Шашкоў.

недагава́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. недагаварваць.