Verbum

негро́ідны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да негроідаў, уласцівы ім.

•••

Негроідная раса гл. раса.

негро́іды, ‑аў; адз. негроід, ‑а, м.

Людзі, якія належаць да негроіднай расы.

негрунто́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць негрунтоўнага. Негрунтоўнасць довадаў.

негрунто́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова абгрунтаваны; непераканаўчы. Негрунтоўнае сцвярджэння Негрунтоўная тэорыя. □ Марынка разумела добрыя намеры бацькі і ўсё ж прычыну пераходу [на другі завод] лічыла негрунтоўнай. Хадкевіч.

2. Неглыбокі, нетрывалы; слабы. Негрунтоўныя веды.

не́гры, ‑аў; адз. негр, ‑а, м.; негрыцянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. негрыцянкі, ‑нак; ж.

Асноўная група карэннага насельніцтва трапічнай Афрыкі, якая характарызуецца цёмным колерам скуры, а таксама нашчадкі прадстаўнікоў гэтай групы, якіх прымусова вывезлі каланізатары ў Амерыку ў 16–19 стст. Рабства яшчэ не пазбыта ў амерыканскіх калоніях, А ўжо няволяй прыбітыя, Негры змагаюцца сёння. Тарас.

[Фр. négre ад лац. niger — чорны.]

негрыто́с,

гл. негрытосы.

негрыто́ска,

гл. негрытосы.

негрыто́сы, ‑аў; адз. негрытос, ‑а, м.; негрытоска, ‑і, ДМ ‑тосцы; мн. негрытоскі, ‑сак; ж.

Агульная назва некалькіх этнічных груп Паўднёва-Усходняй Азіі.

[Ісп. negritto, памянш, ад negro, мн. negrittos.]

негрыця́нка,

гл. негры.

негрыця́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нетраў, уласцівы ім. Негрыцянскае насельніцтва. Негрыцянскія звычаі.