Verbum

фондаадда́ча, ‑ы, ж.

Выпуск прадукцыі на адзінку вартасці вытворчых асноўных фондаў (асноўнага капіталу).

фо́ндавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да фонду (у 1 знач.); які складае фонд, рэзерв. Фондавыя землі. □ На будоўлі ідзе лес фондавы, нарыхтаваны яшчэ зімой. Корбан.

2. Які мае адносіны да фондаў (у 2 знач.); звязаны з купляй-продажам фондаў. Фондавая біржа. Фондавы капітал.

фондаёмістасць, ‑і, ж.

Вартасць вытворчых асноўных фондаў (асноўнага капіталу) на адзінку прадукцыі.

фондаёмісты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фондаёмістасці.

фо́ніка, ‑і, ДМ ‑ніцы, ж.

Спец. Гукавая арганізацыя паэтычнай мовы (гукавая інструментоўка, эўфанія); наогул — гукавы бок мовы.

[Ад грэч. phōnē — гук.]

фон-баро́н, ‑а, м.

Разм. іран. Фанабэрысты, пагардлівы чалавек.

фо́ра, ‑ы, ж.

У выразе: даць фору гл. даць.

[Ад іт. fuori — уперад, наперад.]

фо́рвард, ‑а, М ‑дзе, м.

Ігрок нападзення (у футболе, хакеі і пад.); нападаючы.

[Англ. forward.]

форд, ‑а, М ‑дзе, м.

Марка легкавых і грузавых аўтамабіляў, якія выпускаюць заводы амерыканскай фірмы «Форд».

фо́рдзік, ‑а, м.

Разм. Памянш.-ласк. да форд.