Verbum

рознаскланя́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які мае адхіленні ад правільнага тыпу скланення. Рознаскланяльныя назоўнікі.

ро́знасны, ‑ая, ‑ае.

У матэматыцы — які мае адносіны да рознасці (у 2 знач.). Рознасныя адносіны двух лікаў.

рознаспрага́льны, ‑ая, ‑ае.

У граматыцы — які мае адхіленні ад правільнага тыпу спражэння. Рознаспрагальны дзеяслоў.

рознастаро́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рознастаронняга.

рознастаро́нні, ‑яя, ‑яе.

У матэматыцы — які мае неаднолькавыя стораны. Рознастаронні трохвугольнік.

ро́знастылёвасць, ‑і, ж.

Уласцівасць рознастылёвага. Рознастылёвасць мэблі.

рознастылёвы, ‑ая, ‑ае.

Які адрозніваецца стылем ад другога (другіх); неаднародны па стылю. Рознастылёвыя крэслы.

рознастылявы́, ‑ая, ‑ое.

Тое, што і рознастылёвы.

ро́знасць, ‑і, ж.

1. Якасць, уласцівасць рознага (у 1 знач.); розніца. Нягледзячы на рознасць поглядаў і характараў, мы ўчатырох сыходзіліся ў адным: нельга сядзець склаўшы рукі, трэба дзейнічаць. Навуменка. Рознасць пазіцый Багдановіча і Бадлера, можа, найвыразней раскрываецца якраз у тым, як паэты падаюць малюнкі зла. Лойка.

2. У матэматыцы — вынік адымання. Рознасць двух лікаў.

рознатыпо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць рознатыповага.