Verbum

адмабілізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак., што.

Перавесці з мірнага стану ў стан гатоўнасці да ваенных дзеянняў; закончыць мабілізацыю. Адмабілізаваць армію.

адмабілізо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адмабілізаваць.

адмайстрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Зрабіць што‑н. з асаблівым стараннем; выштукаваць. Гусаку старому, каб хадзіў ля дому, Адмайструю танкі На крывыя лапкі. Шушкевіч.

адмака́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмакаць — адмокнуць.

адмака́ць, ‑ае.

Незак. да адмокнуць.

адмакрэ́ць, ‑эе; зак.

Праняцца вадой, зрабіцца мокрым. Сонца прыгравала з кожным днём усё мацней і мацней, адмакрэлі і пацямнелі лагчыны, першыя праталіны зачарнеліся на палях. Лынькоў.

адмалаці́цца, ‑лачуся, ‑лоцішся, ‑лоцца; зак.

Разм. Усё змалаціць, закончыць малацьбу. Калгас рана адмалаціўся.

адмалаці́ць, ‑лачу, ‑лоціш, ‑лоціць; зак., каго-што.

1. Разм. Змалаціць, перастаць малаціць, зрабіўшы норму або страціўшы сілы. [Пахілка:] — Не, братачка, я сваё адмалаціў. Шкадую толькі, што не ў пару паміраю. Савіцкі.

2. Адпрацаваць на малацьбе за доўг, паслугу.

3. перан. Разм. Моцна набіць, адлупцаваць каго‑н. [Катаржнік:] — І на стайні так адмалацілі — Ракам поўз дамоў, ісці не мог. Бялевіч.

4. перан.; што і без дап. Разм. Невыразна, у хуткім тэмпе прачытаць, выказацца; адбарабаніць. Даклад не прачытаў, а адмалаціў.

адмалі́цца, ‑малюся, ‑молішся, ‑моліцца; зак.

1. Маленнем, просьбай спрабаваць выпрасіць у бога сабе дараванне, адагнаць ад сябе зло. Ад смерці не адмолішся. Прыказка.

2. Разм. Скончыць маліцца. Адстагнаў, адмовіўся, адплакаў даўно ўжо наш працоўны народ. Машара.

адмалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Маленнем спрабаваць выпрасіць у бога дараванне, адхіліць (бяду, грэх і пад.). Адмаліць грахі.