Verbum

наве́шванне ​¹, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць ​¹ — навесіць.

наве́шванне ​², ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. навешваць ​² — навешаць.

наве́швацца ​¹, ‑аецца; незак.

Зал. да навешваць ​¹.

наве́швацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да навешваць ​².

наве́шваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навесіць.

наве́шваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навешаць.

наве́яны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад навеяць.

наве́яць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., што і чаго.

1. Веючы, ачысціць нейкую колькасць збожжа. Навеяць мех жыта.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Нанесці, прынесці ветрам. Навеяла завіруха гурбы снегу.

3. перан. Выклікаць у каго‑н. пэўны настрой, думкі і пад., прывесці ў пэўны душэўны стан. Адзінота навеяла сум. □ Успамін пра маці адразу навеяў смутак на Грышаў твар. Пальчэўскі. І навеюць думак многа Мне пра мілую дзяўчынку Далі тыя і дарогі. Колас.

навёрствацца ​¹, ‑аецца; незак.

Зал. да навёрстваць ​¹.

навёрствацца ​², ‑аецца; незак.

Зал. да навёрстваць ​².

навёрстваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навярстаць ​¹.

навёрстваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да навярстаць ​².

навіва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для навівання. Навівальны станок.

навіва́льшчык, ‑а, м.

Той, хто заняты навіваннем.

навіва́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да навівальшчык.