расшаве́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да расшавяліцца.
2. Зал. да расшавельваць.
расшаве́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да расшавяліць.
расшавялі́цца, ‑вялюся, ‑велішся, ‑валіцца; зак.
1. Пачаць узмоцнена шавяліцца. Мурашкі расшавяліліся.
2. перан. Стаць актыўным. Будаўнікі ўрэшце расшавяліліся.
расшавялі́ць, ‑вялю, ‑веліш, ‑валіць; зак., каго-што.
1. Шавелячы, змяніць становішча чаго‑н.; разварушыць. Расшавяліць вуголле ў печы. // Шавелячы, штурхаючы, вывесці са стану спакою; разбудзіць. Расшавяліць соннага.
2. перан. Абудзіць да дзейнасці, вывесці са стану вяласці, абыякавасці да навакольнага. Узварухнулі, расшавялілі, ускалыхнулі калгасны сход разумныя дакументы партыі. Бялевіч. — Бачу, прападае чалавек. Кругом музыка, а ён кісне. Думаю, пайду, расшавялю... Кудравец.
расшало́паць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Зразумець, разгадаць. Мацей не расшалопаў Тодаравых кпінаў. Пальчэўскі.
расша́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
1. Раскланяцца, шаркаючы нагой. Ён падышоў да яе, расшаркаўся, як самы далікатны кавалер, і стаў мармытаць кампліменты. Крапіва. [Максім:] — А перад Эмай, бач, як расшаркаўся і ручку пацалаваў, па прыкладу сваіх польскіх калег. Машара.
2. перан. Выказаць залішне пачціва-ветлівыя адносіны да каго‑н. Расшаркацца перад начальствам.
расша́ркванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. расшарквацца — расшаркацца.
расша́рквацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да расшаркацца.
расша́станы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад расшастаць.
расша́стаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Разадраць. Расшастаць сукенку.