абвугле́лы, ‑ая, ‑ае.
Які пакрыўся вугалем, абгарэлы. Абвуглелае бярвенне.
абву́глены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвугліць.
2. у знач. прым. Абпалены зверху. Абвугленыя сцены. □ Печы стаялі пасярод абвугленых недагарэўшых галавешак. Галавач. Чорныя пальцы абвугленых дрэў у твар мне крычалі: «Нашто пакідаеш?» Броўка.
абву́гліванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвугліваць — абвугліць і абвуглівацца — абвугліцца.
абву́глівацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абвугліцца.
2. Зал. да абвугліваць.
абву́гліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абвугліць.
абву́гліцца, ‑ліцца; зак.
Абгарэць зверху. У вайну.. тут, на пагор’і, бушаваў агонь. Камель сасны абгарэў, абвугліўся. Пташнікаў.
абву́гліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Абпаліць зверху. Абвугліць канцы паляў. □ Бомбай клёны старыя абвугліла... Лойка.
абвыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Тое, што і абвыкаць.
абвыка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абвыкнуць.
абвы́клы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Такі, да якога прывыклі, які стаў звычайным, заўсёдным. З таго часу прайшло столькі год. Зараз, як тады ў дзяцінстве, зноў пачынаеш здзіўляцца і радавацца самаму, здавалася б, звычайнаму, абвыкламу. Сіпакоў.