абво́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Тое, што і абвод (у 1 знач.). Ля акна ў чорнай рамачцы з пазалочанай абводкай вісеў невялічкі партрэт Адама Міцкевіча. С. Александровіч.
абво́днены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абвадніць.
абво́дны, ‑ая, ‑ае.
Прызначаны для абводу чаго‑н.; які акружае што‑н. Абводны канал.
абво́з, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвозіць — абвезці.
абво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць.
Незак. да абвезці.
абво́рак, ‑рка, м.
Разм. Месца на полі, якое кругом абворваецца; няўдобіца.
абво́рвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да абворваць.
абво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абараць.
абво́странасць, ‑і, ж.
Уласцівасць абвостранага (у 3, 4 знач.). Абвостранасць пачуццяў, успрыняцця.
абво́страны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абвастрыць.
2. у знач. прым. Пра рысы твару — завостраны, з адзнакамі схуднеласці.
3. у знач. прым. Больш востры, чым звычайна; павышаны, узмоцнены (пра пачуцці, успрыманні і пад.). Абвостраны слых.
4. у знач. прым. Жорсткі, напружаны (аб якіх‑н. адносінах, супярэчнасцях). Абвостраная барацьба. Абвостраныя класавыя супярэчнасці.